1.
Çok genç yaşta klasiklere merak saldığım bir dönem okuduğum, hala konusunu iyi hatırladığım çok güzel bir romandır. Konusunu (yazar: winterwaltz) çok güzel özetlemiş zaten, ekleyecek bir şey bulamıyorum. Yalnızca şunu söyleyebilirim, klasik deyince gözünüz korkmasın süslüler. Gayet ince bir kitap olup hiç sıkmamıştı beni. Verdiği derin mesajlar beni epey düşündürmüştü.
2.
Jack london’ın otobiyografisi niteliğinde, Mutlaka okunması gereken, hayata, ilişkilere dair öğretici, insanda kendini geliştirme isteği uyandıran klasik. Okurken işaretlediğim, hoşuma giden bir alıntı:
- “İnsan denilen yaratığın zihninde yer etmiş olan; kendi renginin, inancının ve siyasetinin en doğrusu, en iyisi olduğuna ve dünyanın dört bir yanına dağılmış diğer tüm insanların kendisinden daha talihsiz konumlara sahip olduğuna inanmasını sağlayan o yaygın dar görüşlülük, x’de de vardı. Eski çağlarda kadın olarak yaratılmadıkları için yahudilerin tanrı’larına şükretmesini sağlayan, modern dönemdeyse başka tanrıların yerine yeni bir tanrı koymak için misyonerleri dünyanın en ücra köşelerine gönderen şey, işte bu dar görüşlülüktü. X’in hayatın farklı bir köşesinden gelmiş bu adama biçim verip, kendi köşesinde yaşayan adamlara benzetme arzusu da yine aynı dar görüşlülükten kaynaklanıyordu.”
Belki spoiler olabilir diye karakter ismi yazmadım.
nanu
erleichda