psikolojinin bozulduğunun anlaşıldığı anlar

1. neden yaşamam gerekiyor diye düşünüldüğü an.

2. 1-Yaşlı insan görünce ağlamak.

2-kendini yetersiz hissederken neden yapamıyorum sorusuna cevap olarak birşey bulamamak

3- annen baban çalışıyor diye ağlamak

4- kaygı duyarken abartmak ve kalp krizi geçiriyorum sanmak

Evet bunlar elimizde olmayan şeyler ama herşeyi kararında yapabilsek hiç problem olmayacak. Mesela geleceği düşünmek, planlamak ama ölesiye gelecek kaygısıyla yaşamamak. Tabi bu biraz siyasi. Ay of

3. Hani bazen gulme krizine girersin sacma sapan her seye gulesin gelir buraya kadar her sey normal sonra bir anda aglamaya baslarsin işte o an, iki gun once yasadim ordan biliyorum

4. Ölmenin o kadar da korkutucu ve uzak olmadığını anladığın an

5. kendi ellerinle senelerdir gözün gibi baktığın çiçeği bilerek aşırı sulayıp kendini cezalandırmaya kalkman neticesinde çiçeği öldürdüğünü gördüğün an.

6. yavaş yavaş delirdim kimse farkına varmadı demeden önceki ilk adım. yaşamı sorgulamaya, niye yaşıyorum ki ben demeye başladığınız an.

7. Umudunu kaybettiğin an..bozuluyor,deliriyor nefes alamamaya başlıyorsun..hayat akıyor,günler geçiyor ama senin umutsuzluğun da bir tık ilerleme bile yok..herşeyin içinde ölüyor işte psikolojin bozulsa ne olcak!!!

8. Zihnin yeni şeyler için çok dolu olduğu fark edilen andır.

9. sebepsiz gülme. anlıyorum ki rot balans ayarı iyice kaçmış.

10. Gündüz vakti uyuma isteği. Saçma sapan saatlerde uyuduğun için gece uyuyamamak. Bir ton işin varken hiçbir şey yapmak istememek. Hayata karşı bütün hevesinin kırılması. Eskiden mutlu eden şeylerin mutlu etmemesi. Artık makyaj yapmak bile mutlu etmiyor...