sakin

1. "denek hayatım" ve "laleler beyaz"la kendini farkettiren, "edepsiz komedya", "dönsün" ve "yağmur güncesi" ile kendine çeken, "bu defa" ve "sentetik sezar"la nirvanaya ulaştıran "hayat" adlı bir albüme sahip, bir zamanların en iyi türk rock gruplarından biri. buram buram kalite kokan müzik yapıyorlardı. fakat bakkal müziği yapmayıp milleti cuppa cuppa coşturmadıkları için, ülkemizdeki çoğu şey gibi sakin'in de kıymetinin bilinmediği için, ekonomik kaygılardan dolayı dağıldı grup. lakin, son zamanlarda solistleri onur'un düştüğü durum beni inanılmaz hayal kırıklığına uğrattı. müzisyenlerin herhangi bir müzik türünde müzik yapmasına hiç karşı değilim. onur da pop yapmış, olabilir. kıymeti bilinmedi ve adam türkiyede daha çok kitleye hitap eden bir tarz olan pop yapmayı seçti, buna da tamam. ama bari kaliteli bir pop olsaydı ya. "artistim benim" mi olmalıydı illa? ayşe hatun önal'la "güm güm" düeti mi yapılmalıydı? isim değiştirip "onurr" mu olmalıydı? bilmiyorum, eski bir sakin dinleyicisi olarak beni üzdü.

ukte: honey

2. En güzel ankara yıllarımın fragman müziğinin sahibi güzel grup.

3. Edepsiz komedya şarkılarına bayıldığım ve dağılıp çok farklı sektörlere kayarak beni dumurlara uğratan grup. Ayrıca Onur özdemir'in onurr'a evrildiği bu zalim dünyaya çocuk getirmek istemiyorum ben yaa diyerek haklı isyanımı sonlandırıyorum.

4. Kaç yıl oldu dağılalı ben hala sakin - onurr geçişini düşünüp kahroluyorum.

Onur abv.

5. başlığı ve onuru görünce hemen aklıma bu şarkı geldi:)  bir şekilde bu aşkı içimde halledemiyorum ve onurra olan nefretim bir kez daha arttı. bu ve bunun gibi daha nice güzel şarkılardan mahrum bırakTIĞI İÇİN.

6. Edepsiz komedyayı hala yüzümde bir gülümsemeyle dinlerim

7. Kurtlu kuyu hayatımın şarkısı.. her dinlediğimde canım acıyo.

8. eksik şarkı spotifya geldi sonunda sevenlere duyurulur 15-20 defa dinledim şimdiden

9. hayatım. her anımda bir sakin şarkısı, her yanımda onur'un sesi olsun isterdim. bu kadar az cümleyle nasil da her şeye tercüman şarkıları.

tüm aksaklıklara rağmen 7 aralık istanbul konserinde asla unutamayacağım hisler yaşadım. tekrar 15 yaşında bir kız çocuğu oldum. tekrar yağmurlu bir günde servisle okula gittim, tekrar ümitsizliğe kapalıp hiç geri gelmeyeceklere ağladım, tekrar yurtta yalnız ilk gecemi geçirdim, tekrar ilk kez birini sevdim ve ona sarıldım, ona ilk kez dokundum.

o kadar yoğun hisler içerisindeydim ki son iki gündür.

Çok daha iyisi olmalıydı, sırf sahneye çıkarkenki heyecanın için bile değer.

Edit: onur sen nasıl bir bebeksin, bugüne de çok güzel başladım sayende