1. Genelde beni "beni neden sevmedi?" Diye düşündürür. Sorgulamadığım zamanlar göğüs kafesime asılır, sorguladığım zamanlar üzülürüm diye çok derine inemem. Hani göz kapaklarımız uykudan aşağı iner ya, benim göz kapaklarım o içli üzüntüyle aşağı iner. Akabinde normalde asla yapmayacağım şeyler yaptırıp biraz gurursuzluk getirir. İstesem bile duygularımı bastıramam böyle olunca. Duruma uygun bir kaç şarkı bulup öyle atlatmaya çalışırım genelde. Bu sevmeyen kişi öğretmen olabilir, arkadaş olabilir, platonik olabilir. Siz onunla hiç konuşmasanız bile yıldızınız barışıktır. Belki de benim gibi ona neler anlatacağınızı aklınızda önceden tasarlarsınız, hayal ettikçe gözlerinizin içi güler. Yüzleşene kadar aynı döngüye takılır gidersiniz.
bugün biliyorum ki sevilmediğim için birini suçlayamam. Bu onun suçu değil ve benimde suçum değil. Bunu kabullenmek zorundayım. Kimsenin bir suçu yok. Herkes herkesi sevmek zorunda değil. Bazı insanlar beni sevmedi diye bir şey kaybettiyse eğer; bende bazı insanları sevmedim diye çok şey kaybettim. Bazı şeyler sadece ''öyle'' ve devamı yok. Kötü hissettiyor ve geçecek.
sheldoncooper