1. Genelde beni "beni neden sevmedi?" Diye düşündürür. Sorgulamadığım zamanlar göğüs kafesime asılır, sorguladığım zamanlar üzülürüm diye çok derine inemem. Hani göz kapaklarımız uykudan aşağı iner ya, benim göz kapaklarım o içli üzüntüyle aşağı iner. Akabinde normalde asla yapmayacağım şeyler yaptırıp biraz gurursuzluk getirir. İstesem bile duygularımı bastıramam böyle olunca. Duruma uygun bir kaç şarkı bulup öyle atlatmaya çalışıyorum. Bu sevmeyen kişi öğretmen olabilir, arkadaş olabilir, platonik olabilir. Siz onunla hiç konuşmasanız bile yıldınız barışıktır. Belki benim gibi ona neler anlatacağınızı önceden tasarlarsınız aklınızda, hayal ettikçe gözlerinizin içi güler. Yüzleşene aynı döngüye takılır gidersiniz.
Sadece bu gün biliyorum ki sevilmediğim için birini suçlayamam. Bu onun suçu değil ve benimde suçum değil. Bunu kabullenmek zorundayım. Kimsenin bir suçu yok. Herkes herkesi sevmek zorunda değil. Beni sevmedi diye bir şey kaybettiyse eğer; bende bazı insanları sevmedim diye çok şey kaybettim. Bazı şeyler sadece ''öyle'' ve devamı yok. Kötü hissettiyor ve geçecek.
sheldoncooper