sigmund freud

1. Üstat

2. açıkcası kendisini tek bir sayfada ya da birkaç paragrafta açıklamak imkansız,

alfred adler ve jung ile birlikte psikanalizin büyük isimlerinden birisidir freud. viyana tıp fakültesinde lisansı tamamlayıp brücke fizyoloji enstitüsü'nde nöroloji çalışmaları yaptı. histeri, hipnoz, serbest çağırışım ve psikanaliz freud'un yaşamında en çok yer tutan kelimelerdendir, zaten kariyeri de bir nevi histeri ile başladı diyebiliriz. hayatında ilginç olan bir diğer durum ise yahudi olmasına rağmen kadrolu profesör ünvanını almasıdır. nazi almanyası döneminde freud'un tüm kitapları yakıldı, ayrıca savaş zamanlarında kızını ve üç kız kardeşini de kaybetti, 1939'da çene kanseri nedeniyle de hayatını kaybetti.

şöyle ilginç bir hikayeleri vardır adler ile, önce iki dost olurlar ilk tanıştıklarında freud yazıkları ve söyledikleri ile tepki de destek de alan yükselen biri durumundayken adler ise viyana psikanaliz grubunda yavaş yavaş yükseliyordu. aralarında birçok fikir ayrılığı vardı psikoloji kuramları ile alakalı, örnek vermek gerekirse;

freud kişilik tanımını parçalara ayırmıştır adler ise bölünmez bir bütün olarak almıştır.

freud kişiyi ''bireysel'' olarak ele almıştır, adler ise kişinin yaşadığı toplumdan ayrılamayacağını öne sürmüştür.

freud'a göre rüyalar bilinçaltına itilmiş geçmişteki olayların çözümlenmek için ortaya çıktığı yerlerdir. adler'e göre ise gelecekte yapacağımız olaylara gösterilen bir tepki sürecidir

freud'a göre bebeklerde cinsel süreç farkındalığı vardır adler ise bunu reddeder

freud'a göre insan içgüdüleri nedeni ile kötü bir varlıktır, adler ise insanın eksik fakat kendini geliştirebilen ve iyiliğe yatkın bir varlık olduğunu öne sürer.

bu örneklerden zibilyon tane daha verebiliriz çünkü iki kişilik de psikoloji hakkında, -özellikle gelişim psikolojisi ve kişilik psikolojisi- şu an hala yaygın olarak kullanılan kuramları ve kavramları öne sürmüştür.

freud'un kuramları ve bize kattığı kavramlar günlük dilde bile sürekli olarak kullanımdayken ben adler'in düşünce yapısını daha çok beğendiğimi dile getirmeliyim, adler o zamanlarda insanları bir araya toplayıp zorluklara rağmen kuramlarını, düşüncelerini anlatıp halkı kısmen eğitmeyi hedeflerdi. düşünceleri de aslında daha toplumcu diyebiliriz, insanı freud kadar bencil bir yaratık olarak görmez aslında.

viyana'ya yolum düşerse yapacağım en önemli birkaç şeyden bir tanesi freud ve adler'in gittiği kafelere uğramak olacak...