süslülerin psikopatça düşünceleri

1. yukarıdaki entry'e katılarak ; camdan dışarı bakarken , kendimi birden buradan düşücekmiş gibi hayal etmek. Bir de korkup sonra başım dönüyor , bir gün galiba gerçekten düşücem :D

2. Vapurda ya da bi köprünün üstündeyken elimdekileri düşürmekten çok korkuyorum . Sanki o telefon suların altında kaybolmus gibi üzülüyorum. Şu dizilerde telefon fırlatma sahneleri hic bana göre değil anlayacaginiz

3. hani böyle hayatlarındaki en ufacık olayla bile övünen kendince ''hava atan'' tipler var ya, heh işte onların o övündükleri şeyleri kaybetmelerini istiyorum bir an için. daha doğrusu kaybettikten sonraki yüz ifadelerini görmek istiyorum. sonra diyorum şışşhh içindeki canavara hakim ol.

4. Allaaah bana başlık açmışsınız gızlar niye söylemiyorsunuz ?

Bazen tren gelirken kendimi raylara attığımı hayal ettiğimi ama sonra anna karenina gibi bir aşk yaşamadan bunu yapmanın anlamsız olduğunu düşündüğümü,

Her sabah yürürken tüm dükkanların alarmını öttürüp insanları sabahın köründe uyandırmanın zevkini merak ettiğimi,

Dünyanın bir ucuna gidip beş parasız kalarak yaşamanın ne demek olduğunu anlamak istediğimi,

Biliyor muydunuz ? (gizlinot: swh)

5. Bi kere caddelerde çıplak ayak dolaşmak. Böyle yollara betona basmalı. Sıcaklığını merak ediyorum yerin (gizlinot: poyrazı izlerken aklıma geldi )

6. Metro yaklaşırken kendimi raylara atma düşüncesi. Işin garubu yalnız da değilmişim bu saçma düşüncemde. Anlattığım kişiler bende de oluyo bu his diyolar. anlık saçmalıklarımdan biri bu da işte.

7. Nefret ettiğim kişileri kendi zihnimde binbir işkenceden geçiriyorum. Çin işkencesi mii pehh bal kaymak kalır benim işkencelerim arasında swh.

8. Gördüğüm her su birikintisine intihar düşüncesiyle bakmam

9. Bende de şöyle oluyor. Bir şey düşünüyorum mesela laf lafı açıyor sonra kahkaha atıyorum ama düşünce yani, Yüzüm gülmüyor.

Sonra alıyor beni bir sıkıntı şizofren mi oluyorum, bipolar mı yoksa diye delirmeye yaklaşıyorum.

Bu aralar böyle keşke olmasa ama.

10. sevdiğim, hoşuma giden insanların sürekli beni izlediklerini düşünürüm. Korkutan bir şey değil, kendi isteğimle düşündüğüm bir şey. İstediğimde izliyorlar istemediğimde yoklar. Böyle söyleyince kulağa şizofrenmişim gibi geliyor ama değil. Yaptıklarımı görüyor olduğunu, olduklarını düşünmek hoşuma gidiyor, keşke gerçekten görseydi diyorum falan. Böyle saçma sapan işler. Alışkanlık haline geldi hep böyle düşünüyorum...