1. karantina boyunca her gün bir film izlemeye çalışıyordum, 1 mayıs gecesi de bu filmi izledim. 12 gündür başka bir film izlemedim, izlemek istemedim. hayatımın bu döneminde izlediğim için mi bu kadar etkilendim bilmiyorum ama beni çok etkiledi. son yarım saat hariç filmin bana verdiği his hatırlamanın ağırlığıydı. hastanede hemşireye yakalandığı sahne, havuz sahneleri beni çok yoğun bir hüzne boğdu. gündelik hayata devam etmeye çalışırken anımsamak istemediğin şeylerin hiç beklemediğin anda o müzik ile beynine dolması bana biraz kendimi hatırlattı. filmin son yarım saati beni filmin geri kalanı kadar hüzünlendirmediği için belki de onun kadar etkilemedi. ama julie özgürleşti ve o yüksek ve güzel müzik ile bütünleşti.
- girdiler (1)
- medya (0)
callmemoonchild
13 mayıs 2020 15:04