tüp mide ameliyatı

1. bu ameliyatın nasıl gerçekleştiğini her zaman merak etmişimdir. tv'lerde ünlülerden falan duyarım hep. ameliyat olan aşırı kilo verebiliyor. tabi sağlıklı bir biçimde. ama nedir, nasıl yapılır, tehlikeleri neler hiç bilmiyorum. http://www.tupmide.com/tup-mide-ameliyati-nasil-yapilir/ buradan biraz aydınlandım. yakın zamanda halam bu ameliyata girecek. kendisi şu an 130 kilo civarında ve ne yapsa kilo veremedi. inşallah bu ameliyat işe yarar.

2. Deneyimlemeyip yakın çevremde bulunan 4 kişiyi gözlemlememle birlikte, bir türlü sınırın tutturulamadığına inandığım bir ameliyat. 

öncelikle, yakınlarımdan dinlediğim kadarıyla kısaca anlatmam gerekirse, mideye bir tüp salınıyor ve bu tüpün belirlediği sınırlar mideden alınıp çıkartılıyor. bir nevi mide küçültülüyor. Ameliyattan sonraki süreç çok sıkıntılıymış; kanama riski, enfeksiyon riski, elektrolit ve sıvı dengesizlikleri...

Gelelim gözlemlerime;

şu an çok yakın olduğum bir arkadaşım var. Bu kızla 1 sene önce tanıştım ve bu ameliyatı olduğunu bilmiyordum tanıştığımızda. O kadar zayıf bir kız ki kemiklerini tek tek sayabilirsiniz. Bahsettiğim güzel bir zayıflık değil kesinlikle, örneğin bacağı ayaktayken ince dururken oturduğunda içi boş derisi öyle bir yayılıyor ki anlatmam mümkün değil. Kollarındaki aşırı sarkmayı gizlemek adına yarım kollu giysilerden başka bir şey giymiyor. Boyu 1.77 ve kilosu 52. Ne kadar çabalarsa çabalasın çok fazla yiyemediği için kilo alamıyor ve bir tık fazla yese içini çıkaracak biçimde kusuyor. Her şeyden önemlisi, elektrolit dengesizliği devam ettiği için sürekli bir yerlerde düşüp bayılıyor. Doktoru ısrarla kilo almasını söylüyor ancak gün boyu yiyebildikleri normal bir insanın bir öğününün yarısı kadar. Bunlarla birlikte ameliyattan sonra ayda yılda bir regl olmaya başlamış, saçları tutam tutam dökülüyor, kan değerleri bir türlü düZelmediği için en ufak yaraları bile aylarca iyileşmiyor.

Diğer bir tanıdığıma gelince bundan farklı bir tablo yok. inanılmaz sarkmış bir vücut ve göçmüş bir yüz. Sürekli kullanılan ilaçlar, haftada bir gidilen doktorlar...

Bunlardan farklı olarak iki tanıdığım da ameliyat oldukları kiloda kalmışlar. Bu da bana ilginç gelmişti ama mümkünmüş. 

Elbet mutlu olan vardır bu ameliyatı olup ancak benim çevremde olan 4 kişinin 4ü de ya ciddi bir sağlık problemi ve inanılmaz sağlıksız bir vücuda sahip ya da amacına ulaşamamış. 

3. Yaklaşık 1 yıl önce oldum 45 kilo verdim, sarkma olmadı ve tahlillerime göre herşey çok normal. Ameliyattan sonra doktorunuzun söylediklerini eksiksiz yaparsanız pişman olmazsınız. Şu an eski halimden çok daha sağlıklıyım.

4. Bebekliğimden beri hep tombiş bir çocuk oldum. Zaten boyum da uzun, çam yarması gibi dolaşıp duruyodum. Sonra ergenliğe girmemle beraber inanılmaz kilo kaybettim. Kemiklerim sayılmaya başladı hatta insanlar az kilo al falan diyodu. Bende bi aldım dostlar....... tam aldım. 22 yaşında 175 boyunda 116 kilo olarak hayatımı devam ettiriyodum ki geçen ay “amaan doktora gidip konuşuyim nolcak ki olmam en kötü” dedim. Doktora gitmem, testleri yapması ve ameliyat olmam arasında 1 hafta var. Bir haftada her sey oldu bitti. Bugün ameliyat olalı 8. günüm, 8 kilo gitmiş. Şimmmdi gelelim bunu araştıran arkadaşları bilgilendirmeye. Size “asla acımıyo, her şey süper, canım yemek çekmiyo, ameliyata girdim çıktım 5 kilo kalmışım” demeyeceğim. 8 günlük tecrübemdem bahsedeceğim.

Dostlarım ameliyat çıkışı narkozdan çıkarken gerçekten canım çıksa, beynimi yarsalar bu kadar acımaz. (Ben zaten doktor ve hastaneden asla memnun değilim onun da psikolojik etkisi olabilir) ilk saatler çok zor. Ameliyattan 5/6 saat sonra kalkıp yürümeye başlıyosun. Serumlar ilaçlar iki gün sonra taburcu oluyosun. Eve gelince berrak sıvı dönemi başlıyo, su gibi olan ne varsa onunla besleniyosun. Et/tavuk suyu, sulandırılmış süt/ayran, şekersiz hoşaf ve doktorunuzun verdiği mamalar. Tabi hepsi çay bardağı kadar. Yürüyebildiğiniz kadar yürüyün. Ben ilk günler 20 dakika yürüyodum şimdi 30/40 oluyo. Ben bu süreçte çok zorlanıyorum büyük ihtimalle psikolojik ama yani asla doymuyorum hala. Sürekli ağlıyorum, vakit geçmek bilmiyor. Artısını eksisini düşünüyorum. Tamam zayıf olmak süper ama sürekli vitamin kullanacak olmak, ömür boyu bir düzenle beslenecek olmak. Protein eksikliğinden saçım mı dökülcek, tırnağım mı düşcek, ennn büyük problem sarkıcak mıyım... Bunları kesinlikle zayıflamaktan daha büyük problemler. Yani 8 gün önceki ben olsam “beyza kalk git, 1 dakika bile durma bu hastanede” derim. Acısı geçiyo geçmesine de psikolojik etkisi çok büyük. İyice düşünün, “zayıflamak için her seyi yaparım” dedim ben noldu? Ölcem miii, sarkcam mıı, kel mi kalıcam? Şuan yazarken bile ağlayasım geliyor. KESSİNLİKLE ETRAFLICA DÜŞÜNÜN.

5. dostimler uzuunca bi girdi yazmıştım çok pişman ve depresyonda olduğuma dair. ikinci ay depresyona devam (ama daha iyiyim, ağlama krizleri daha az) giden 25 kilo..... kıyafetler üstüme yakışınca keyfim yerine gelmiyo değil

6. 15 temmuzda  tam 5 ay önce tüp mide ameliyatı oldum. burada da herkes karşı çıkmıştı ancak kimseyi dinlemedim ve oldum. ameliyat çoğu kişi tarafından kolaya kaçma gibi görülüyor bunun farkındayım ama değil inanın bana değil. 

158 boya 85 kiloydum aslında tam sınırda bir şekilde ameliyata kabul aldım. Kabul alma sebebim aşırı yüksek olan ve iğne/ilaç asla fayda etmeyen insülin direncim oldu. ameliyata girerken ağrı sızıdan değil de ölcek miyim diye korktum. ben biraz iğnedir bıçaktır korkan birisiyim. acı eşiğim yüksektir ağrım olmaz dedim. keşke demeseymişim, ameliyattan sonra ilk 2 güne dair hatırladığım en net şey ağrım olduğu. ortalığı ayağa kaldırmışım, sağ olsun sevgilim ve hemşireler iyi sabırlı çıktı çok ilgilendiler. gaz sancısı oluyormuş ameliyattan sonra ancak maksimum 1 haftada geçiyor.

ben hastanede 3 gün yattım, ameliyatım çok iyi geçmişti. doktorum istersem kalabileceğimi söyledi. ne zaman istersen o zaman çıkabilirsin gitmek zorunda değilsin dedi ben evime gitmek istedim, sanırım hastane ortamlarını sevmiyorum. dananın kuyruğu burada koptu. hastanede ne olduğunu anlamıyorsunuz ama eve çıkınca ben ne yaptım diyorsunuz. 15 günlük sıvı beslenme düzeni benim için çok zor oldu. normalde de az su içen bir insanken ameliyattan sonra hiç içemedim. suların tadı aşırı acı ve kötü geliyordu. evde sulardan açık büfe yaptık her markadan aldık hangisinin tadını seversem diye. ilk 15 gün ananas suyu ve ayranla beslendim. beslendim dediğime bakmayın koca gün 1 su bardağı içemiyordum. her akşam ağlıyordum ben ne yaptım ben bunu nasıl yaptım diye. hatta doktorumu suçladım nasıl beni ameliyat eder diye. bu pişmanlıkla başka bir profesöre gittim, kendisi çok tanınmış bir doktor. bu sürecin normal olduğunu ameliyat için uygun bir hasta olduğumu anlattı. birkaç ilaç ve protein önerdi. rahatlamıştım o depresyon hali sanırım ilk 1 ay sürüyor sonrasında toparlıyorsunuz. 

böyle böyle derken kilolar gitmeye başladı. 4 günde 5 kilo vermiştim öyle düşünün. 15. gün 1. ay derken süre ilerledi. kilolar gittikçe özgüvenim yerine geldi. 5 ayda 29 kilo verdim.44 bedenden 36 bedene düştüm. mangoya girdiğimde bana ne olacak diye bakmıyorum hangisini neyle kombinlerim diye düşünüyorum. 

 ameliyatın yan etkisi olan saç dökülmelerim başladı. diyetisyenimin önerdiği vitaminleri ve günlük protein mamamı kullanıyorum. sağlıksız mıyım hayır hiç olmadığım kadar sağlıklıyım. zor mu çok zor. ama doktorunuzun ve diyetisyeninizin dediklerine dikkat etmelisiniz. ben abur cubur da yiyorum hatta az önce cips yedim ama bu cipsi yediğim için 2-3 gün bunu tolere edebilecek şeyler yiyeceğim. eğer diyetisyenim yememe izin vermeseydi yemezdim. ben vermem gerekenden biraz hızlı kilo verdiğim için bazı şeylerde bana daha toleranslı davranıyorlar. sarkmam olmadı. ameliyat öncesinde etim sıkıydı, sadece yumuşama oldu. yürüyüş dışında henüz bir spor yapmadım ancak önümüzdeki ay pilatese başlayacağım. diyetisyenim yüzme ve yürüyüş dışında bir spora ihityacım olmadığını söylemişti ancak benden çok daha kilolu kişileri spora başlattılar. 

burada daha önce yazılanlar gibi ayılma bayılma olmadı, kusma 1 kere yaşadım o da benim suçumdu. bu ameliyatta doktor çok önemli. benim doktorum iyi bir cerrahtı ben henüz bir sorun yaşamadım. değerlerim ameliyat olan birisine göre aşırı yüksek çıkıyor. 

ameliyat sabahına dönsem bu ameliyatı tekrar olur muyum bilmiyorum. bu sorunun net bir cevabı yok. kolay bir süreç değil sadece aynada gördüğüm kişi beni mutlu ediyor. 10 sene önceki kiloma sadece 5 kilo kaldı. bu beni heyecanlandırıyor. denediğim bir kıyafetin 36 bedenini aramak benim özgüvenimi yerine getirdi. bu kadar mı özgüvensizdin derseniz öyleymişim. farkında olmadan öyleymişim hem de. eski fotoğraflarıma baktığımda kendim için sadece üzülüyorum. siyah skinny jean giyip kendimi zayıf hissediyordum ama değilmişim. 

bu ameliyatı başkasına tavsiye eder miyim? evet. o kiloda yaşayıp her gün farklı bir hastalıktan ölmeyi beklemektense olun. size dışardan az ye spor yap diyenler olacaktır. bu iş öyle kolay değil. yapan yok mudur tabiki var. ameliyat cicidir güzeldir demeyeceğim. bu ameliyat olacaksanız iradeli ve kararlı olmalısınız. tartıda eksileri gördükçe ne anlatmak istediğimi anlayacaksınız. 

birde şunu eklemek istiyoru bu ameliyat bana hayır demeyi öğretti. tatlı yerken hadi bir kaşık daha al dendiğinde hayır bu kadarı benim için yeterli diyebiliyorum. biraz daha ye dediklerinde hayır doydum diyorum. eskiden olsa yapamazdım. 

ameliyatla ilgili merak ettiğiniz bir şey olursa yanıtlarım.

ek olarak 2 şey daha eklemek istiyorum. ben beslenme konusunda aşırı seçici ve zor bir insanımdır. sıvı dönemde tavuk suyu kemik suyu asla içmedim, içemedim. ameliyatta annem ve babam yanımda yoktu. ananem alzheimer hastası olduğu için o anneme benden daha fazla muhtaç. bu sebeple anneme gelme istanbul'a dedim. ama ameliyattan sonra anne şefkatine ihtiyaç duymuştum belki bu yüzden beslenme problemi yaşadım. birde eskiden regl olamayan ben 5 aydır düzenli bir şekilde regl oluyorum. ped fiyatlarını bile bilmiyordum öyle düşünün :) 

9. ay editi: 4 gün sonra 9.aya giriyorum. kilom 50.3-51.1 arasında sürekli gidip geliyor 34 bedenim ve mutluyum. sarkmam yok denecek kadar az benim dışımda kimse farketmiyor bile. 

ameliyat hala kolay değil ancak sonucu mutlu ediyor insanı. 9. ay tahlillerimi muhtemelen yaptıramayacağım. demir eksikliği yaşıyorum bence. aniden kalkınca baş dönmem oluyor onun dışında çok şükür hiçbir sorunum yok. saçlarım dökülmüştü onlar çıkıyor. et yiyemiyordum 6. aydan sonra yememe izin verildi. 2 kere birer yudum kola içtim, bunu özellikle diyetisyenim istedi. içtiğimde tiksindim diyebilirim. ekmek/makarna/bulgur/pirinç tüketmiyordum diyetisyenim onları da tüketmemi istedi. haftada 3 kere 1 dilim ekmek yiyorum. mevcut salgın sebebiyle beslenme sorunu yaşıyorum ancak bu tamamen stres kaynaklı. anksiyetem sebebiyle yiyemiyorum, acaba protein tozu kullanmaya devam mı etsem diye düşünüyorum. 

27. ay editi: sağlıklı bir bireyim. mevcut kilom 46 (gizlinot: 48 kg olmam gerekiyor ancak stresli bir dönemdeyim ve pek bir şey yiyemiyorum ). kilo almadım ya da yeme düzenim genel olarak değişmedi. hala yarım porsiyondan az yiyorum. bazen benim de abarttığım anlar oluyor ancak yine 1 porsiyon bile etmiyor yediklerim. cips de yiyorum, alkol de kullanıyorum hatta saçmasapan şeyler de yiyorum. ama hepsini dengeli yapıyorum. kola vb asitli şeyleri bu 27 ayda toplasanız 5 kutu bile içmemişimdir. öğünlerimde hala katı sıvı ayrımına dikkat ediyorum. mümkün olduğu kadar hareketli bir hayat sürüyorum.

d vitamini, folik asit ve demir eksikliğim var ancak ilaç kullanımıyla destekliyorum.

saçlarım asla eskisi gibi gür olmadı, bu beni üzen bir durum malesef.

15 temmuz 2019'a dönsen bu ameliyat tekrar olur muydun derseniz, kesinlikle evet. kendim için aldığım en doğru kararlardan birisiymiş. aynaya baktığımda ya da giydiğim bir şeyin ne kadar yakıştığını gördüğümde yaşadığım mutluluk o ameliyattan sonraki bütün acı ve yorucu zamanları unutturuyor.

göbek bölgemde çok hafif bir sarkmamsı bir durum var daha doğrusu yumuşama. ama dışardan kimse asla anlamaz. göbeğimi açıp gistersem de ameliyat olduğumu bilmeyen kimse anlamaz. hatta yeni tanıştığım kimse ameliyat olduğumu düşünmez bile. o kadar normal duruyorum.

size ameliyatın kolaya kaçmak olduğunu söyleyenler olacaktır, dinlemeyin. kolaya kaçmıyorsunuz size sadece bir fırsat sunuyor. ancak o fırsat en fazla 18 ay sürüyor sonrasında kilo alımı ve kilo koruma size bağlı.

ameliyat kelimesi korkutucu biliyorum ama o kiloda yaşamak daha korkutucu. iyi ki ameliyat olmuşum.

7. Bende yaklaşık 1 yıllık tüp mideli olarak yaşadığım ameliyatı olumlu olumsuz yönleriyle anlatmak isterim sevgili süslüler.

Öncelikle ben çocukluğumdan beri obez olduğumu belirtmek isterim. herhangi bir hastalığım, insülin direnci gibi problemlerim hiç olmadı benimki tamamen keyfiyen yemekten ve aşırı iştahlı bir ailem olmasından kaynaklı bir obezlikti. Daha önce bazı girdilerimde bunun beni ne kadar rahatsız ettiğinden ve çevremden çok fazla baskı gördüğümü dile getirmiştim.

Ameliyat kararım tamamen bir anda gelişen bir olay oldu. Evde her zamanki gibi yemek yerken annemin, ablamın önümden yemek aldığını görünce geldi bana ağlama. yeter artık ben bıktım sizden ameliyat olacağım ben dedim ve bir sonrak gün babam beni elimden tutup dahiliye doktoruna götürdü.(gizlinot: Artık babamda bu durumla tek başıma mücadele edemeyeceğimin farkındaydı .) ailemde amcam ve annem tüp mide ameliyatı olduğu için benim için çok korkutucu değildi bu ameliyat.

Doktor görüşmemde daha önce neler denediğim neden her seferinde başarısız olduğumu konuştuk. Doktorda kararlı olduğumu gördüğü zaman yarın gel tahlilleri yapalım, Sonraki günde ameliyata girersin dedi.

18 Nisan 2019 da ameliyat oldum. Boyum 1.77 ameliyata 100 kilo olarak girdim. 4 gün hastanede kaldım. Ameliyat sonrası aşırı diyeceğim bir ağrım olmadı beni rahatsız eden şey sondaydı onuda 6 saat sonra çıkardılar. 4 gün boyunca hiç birşey yiyip içmedim su dahi. Bu süreç zarfında aşırı derecede mide bulantısı yaşadım ameliyat konusunda tek problemim buydu onun dışında çok rahattım.

Mavi su testinin ardından 5. Gün eve çıktım ve ameliyatımın 7. Günü gündelik hayatıma dönüp dışarı çıkıp gezmeye başlamıştım. Eve çıktıktan sonra herhangi bir olumsuzluk yaşamadım. Beni Tek zorlayan şey herkes yemek yerken benim oturup onları izlemem oldu resmen bir süre kendime işkence ettim. Ancak sonrasında akıllanarak artık onlarla aynı masaya oturmamaya başladım.

Evet kimseye hemen git ve ameliyat ol diyemem ancak ben her yıl 20 kilo verip 30 kilo alanlardandım ve artık bu mücadele beni yormuştu. ben şuan hayatımdan gerçekten Memnunum. Neden memnunum çünkü artık kimse önümden yemek almıyor tam aksine biraz daha ye diye ısrar ediyorlar. Bir mağazaya gittiğim zaman burdan alışveriş yapamam bedenleri uymaz bana gibi bir kaygım yok. Mağazaya gidiyorum istediğim şeyleri seçiyorum bedenimi alıp çıkıyorum. Belki çok komik gelecek yada insan sadece bunun için ameliyat olur mu diyeceksiniz ancak gerçekten bunu yaşamayan bilemez anlayamaz. Bu benim son çaremdi ve herhangi bir problem yaşamadan neredeyse 1 yılı devirdim. Şuanda 66 kiloyum çok iyi hissediyorum terleme, iki adım atıp nefes nefese kalma gibi problemlerim yok artık. Artık kilolarıyla mücadele edemediğin düşünen insanlarında ameliyat olmasına kesinlikle karşı değilim. Çünkü biliyorum ki sen ne kadar mücadele edersen et nefsin senin kadar dirayetli olamıyor. üzülüyorsun yiyorsun, seviniyorsun yiyorsun. hep içinde yeme isteği var bütün duyguları onunla pekiştiriyorsun çünkü. Ben bu ameliyatla en yakın arkadaşım yemeğimden ayrıldım şuana kadarda herhangi bir pişmanlık yaşamadım umarım ameliyat olan veya kararını alan kimse pişmanlık yaşamaz.

8. 1 ay geçti ben bu ameliyatı olalı.

Hastanede 4 gün kalmayı saymazsam fiziksel olarak ağrısız bir ameliyat. Gerçekten ağrı kesici ihtiyacı duymadım hiç. Psikolojik olarak kesinlikle daha yorucu. Eski alışkanlıklarınız yok çünkü. Canınız sıkılınca veya moraliniz bozulunca yemeğe sarılmıyorsunuz. Paketli ve hazır gıda kesinlikle hayatınızdan çıkıyor aynı karbonhidrat gibi. Eğer çevreniz biliyorsa ameliyatınızı sürekli soruyorlar kaç kilo verdiğinizi. Bu baya can sıkıcı bir şey. Herkese aynı şeyleri tekrar tekrar söylüyorsunuz. Herkes kafasına göre bir tavsiye veriyor, spor yap sarkarsın, az ye tekrar kilo alırsın.. herkesin "bir tanıdığı" var kilo alan ameliyattan sonra.. bunlara hazırlıklı olun. Bir de sanki liposuction yaptırmışsınız gibi şıp diye 50 kilo vermenizi bekleyen bir kitle var. Haa eğer ameliyatınızı söylemezseniz ne ala. Ben söyledim çünkü halsizliğim ve tahammülsüzlüğüm çok oldu. Zaten az olan enerjimi gereksiz olan hiçbir kişiye harcamamayı öğrendim bu 35 günlük süreçte. Çok kolay bir ameliyat değil asla diyet yapmak daha kolay buna eminim. 1 yudum suyu fazla içince midede ağrılar sizi yatağa düşürüyor. 1 lokma midenizi ağzınıza getiriyor. Yemek yiyemediğiniz için halsizsiniz, yemekten önce ve sonra su içmek için en az 30 dk beklemek zorundasınız gibi gibi.. bu ameliyatı "kolaya kaçtı zayıfladı midesini aldırdı" olarak beyan edip (ki midesini aldırmamış kişinin beyanıdır) algı yaratan herkesten tiksinir hale geldim. Asla ve asla before&after 6. Ay fotorafları gibi kolay değil. Hiçbir şey dışarıdan göründüğü gibi değil. Neyse ne öyle ne böyle internette araştırma yapmadan oldum çünkü doktoruma güveniyordum. İnternette bu ameliyatla ilgili milyon tane çarpık içerik ısıtılıp ısıtılıp önümüze sunulmuş. Olmayı düşünen varsa söyleyeceğim şu; ilk 1 ay kolay değil. Sıvı ve püre yemeğe alıştıktan sonra ısırarak bir şeyler yemek ve onu yutmak, yuttuktan sonra midede tutmak bile garip geliyor. İyi bir doktor ve diyetisyen eşliğinde bu ameliyatta korkulacak hiçbir şey yok.

Edit: gördünüz mü hemen çıktı bile "bir tanıdık". İşte bunlara alışmanız lazım. İnsülin troid son noktadayken "40" kilo verilir yaaa ameliyatsız az ye hahaha" diyenler hep olacak. Kulak tıkayın bomboş konuşmalara.

9. Bu ameliyatın dsö' ye göre yapılma endikasyonu iki tanedir. Ya hastanın vücut kitle indeksi 40 ve üzeri olacak ya da vücut kitle indeksi 35 ve komorbid hastalığı olacak. Gözlemdiğim kadarıyla obezite cerrahısi yapan hekim arkadaşlarım, biraz da para kazanma kaygısı ile morbid obez olmayan insanlara da bu ameliyatı yapıyor. 10 kg fazlanız için bu ameliyatı lütfen yaptırmayın. Uzun ve kısa dönemde komplikasyonları olan bir süreç. Azıcık fazlanız için, boğazını tutmayı beceremeyip midenizi kestirmeyin. Mental olarak kilo vermeye hazır olmalısınız. Ama bu sadece istek düzeyinde olmamalı. Bunun için çaba göstermek ve fedakarlık yapmak gerekiyor. Ha bunları yapmadan obezite cerrahisi geçiren herkes 36 beden oluyor benim tanıdığım. Sonra yine boğazını tutmazsa spor yapmazsa 100 kiloya geri ulaşıyor. Herkese sağlıklı günler

10. Pazartesi sabahı annemin geçirdiği ameliyat. Covid sonrasına bırakacaktı normalde ama mide kanaması riski ve safra kesesi taşı yüzünden olmak zorunda kaldı. Tam beş buçuk saat sürdü ameliyat, ameliyat sırasında tansiyonu fırlamış.(gizlinot: O yüzden safra kesesi de alınamadı ki bu ameliyat sonrasında safra kesesinde taş oluşması da bekleniyormuş. Anneminkinde hali hazırda iki santim taş var.) Yoğun bakımdan bugün çıktı, tansiyonunu ancak kontrol altına aldılar (gizlinot: ama yaşadığımız ekstrem koşullar nedeniyle görmeye gidemedim). İki günde sanırım 4 saat falan uyudum, Düşündükçe panikliyorum ve üstünden bir altı ay geçene kadar rahat edemeyeceğim. İlerleyen zamanlarda süreci bu girdiyi güncelleyerek anlatırım.(gizlinot: Umarım annemin ne kadar sağlıklı ve keyifli olduğundan söz ederim) şimdilik söyleyebileceğim şey şu, çokça cesaret gerektiren zor bir ameliyat, işin kolayı falan değil. Keşke bu sürecin başında müdahale edip işin bu boyutlara ulaşmasını önleyebilseydim.

3 ay sonra Edit: ameliyatın birinci haftasında hiçbir şey olmamış gibi hayatıma döndü annem. İlk bir ayda ciddi bir kilo kaybı yaşadı.(gizlinot: Yaklaşık 15 kilo) hızlı kilo vermek çok çekici bir şeymiş gibi görünse de bu tip ameliyatlar sonrasında, hastanın süratle kilo kaybetmemesi için çok çok çok(gizlinot: Bu kısmı ne kadar vurgulasam azdır) dikkatli olmak gerekiyor. Zaten bir çay bardağı kadar besini zor alabiliyorken, o besinin besleyici niteliğine dikkat etmek şart. Çeşitli mineral eksikleri, depresif ruh hali, saç dökülmesi gibi etkenler hep bu beslenememe sorunundan kaynaklanıyormuş.

Neticede kadıncağız iki lokma yiyebildiği için günlük protein miktarını sadece besinlerle tamamlamak imkansızdı. Bu yüzden protein tozu takviyesinde karar kıldık. Ama benim tombiş anneciğim damak tadına çok önem veriyor. deneyimli insanlarla konuştukça, obezite cerrahisi sonrası için üretilen protein tozlarının tadının genel olarak berbat olduğunu, pek çok hastanın içemediğini öğrendim. Ben de çeşitli yabancı forumlarda, makalelerde tarama yaparak, aslında herhangi bir laktozsuz, şekersiz, izole protein tozunun güvenle kullanılabileceğini gördüm. Üstelik fiyatları daha uygun ve tadından şikayet eden kimse de yok.(gizlinot: Obezite cerrahisine özel üretilenler de içerik olarak aynı fakat talep daha az olduğundan fiyatlar fırlıyor. Üstelik ithal olanını da bulmak zor, ben de büyükçekmece'de üretilmiş protein tozunu kullandırmak istemedim. ) biz hardline izowhey aldık ve ilk iki ay, günde 30 gramdan başlayarak kullandık. Tadı öyle güle oynaya içilecek gibi değil ama "içemedim, kenarda duruyor" denecek gibi de değil. Hatta çikolata aromalısını(gizlinot: Tabii şekersiz, çikolatayı sadece birazcık andırıyor.) aldık, biraz keyfi yerine gelsin diye. Kilo kaybının kas kütlesinden olmaması için bu çok önemli.

Ameliyat sonrası bizi en çok zorlayan şey korona oldu. Annem yakalansa, günde 8 adet devasa ilacı yutması imkansız, yani tedavi olamazdı. O yüzden sıra dışı tedbirler aldık, bakkala giden annemi bir hafta göremedi mesela. Neyse ki bu süreç geride kaldı.

Şu an annem yaklaşık 20 kilo kaybetmiş durumda. Son yıllarda yüzünde gördüğüm ağrı, acı kaynaklı mutsuz yüz ifadesi şıp diye değişti, her gün en az 10.000 adım atıyor, önceden olsa eklem ağrıları yüzünden annemi yürütmek imkansızdı. Meğer annem yaşlanmamış, fazla kilo yüzündenmiş o hali. kadın ses etmeden ne kadar acı çekiyormuş diyorum şimdi; şu an Gayet mutlu, keyifli.

Neticede: olmaması için çok karşı çıkmıştım ama salaklık etmişim. Bugünkü halina bakınca diyorum ki Keşke daha erken olsaydı.