1.
bir süredir ne zaman aklıma gelse, "kaç yaşında adam umarım yakında ölmez, bir kez daha istanbul'a gelmeye ömrü yetse" gibi laflar geçiyordu içimden, tıpkı dün (gbkz: Harper Lee)'nin öldüğünü öğrendiğimde olduğu gibi. ve bu sabah kendisinin ölüm haberine uyandım.
böyle ünlü birileri öldüğünde garip hisseder oldum. en son geçen yıl bir gece boyunca arkadaşlarımın "mesai" boyunca dinlediği kayahan şarkılarıyla (başta sarı saçlarından sen suçlusun olmak üzere) dalga geçip ertesi gün kayahan'ın hayatını kaybettiğini duymak biraz da pişmanlığa yol açmıştı.
neden kişiselleştirdim olayları bilmiyorum ama üzüldüm, özellikle eco'nun yarım bıraktığı eserlerine...
20 şubat 2016 10:43
20 şubat 2016 10:58
2.
italyan yazar, edebiyatçı, eleştirmen, düşünür, tarihçi, bilim adamı.
kendisi okul kitaplarında adı geçen büyük yazarlardan biriydi, haliyle ben kendisinin hala hayatta olduğunu çok sonralar öğrenmiş ve sevinmiştim.
en bilinen eserleri gülün adı ve Foucault Sarkacı'nın yanında ortaçağ serisi, kitaplardan kurtulabileceğinizi sanmayın, düşman yaratmak, Cecü'nün Yer Cüceleri ve güzelliğin tarihi gibi çok güzel yapıtları da vardır.
gabriel garcia marquez, yaşar kemal, harper lee ve şimdi umberto eco.
edebiyat birkaç senede ne çok yaprak döktü, ne çok kan kaybetti.
en sevdiğim kitabından alıntılarla kendisine veda etmek isterim;
"Ne çok zaman geçti, neler neler oldu! Ne çok sınadı Tanrı bizi!"
"Bizler kitaplar için yaşıyoruz. Kargaşa ve yozlaşmanın egemen olduğu dünyada hoş bir görev bu."
"Yolcunun dinlenmesidir ölüm "
"Bazı şeyler yürekle sezilir. Bırak yüreğin konuşsun; yüzleri sorguya çek ,dilleri dinleme."
muse
beatrice