uyuyamamak

1. yastığa yatıp da hemen uyuyan insanlara hayranım. maalesef tek sebebi stres. bunu önlemek için neler yapmadım ki. düzenli uyku uyayayım diye belirli saatte yatıp kalkmaya çalışmak. alarmı ulaşamayacam yerlerde bulundurmak. yok anam yok.

bununla ilgil yazılar okumak. mesela biri demiş ki sabah kalkacak mısınız sakın beyninize soru sormayın o sırada kalkın. çünki beyin sana yat diyecektir. o emre uydu mu bitti artık. uyursun.

uyumadan önce tv ve bilgisayarı yasaklayın. gerçi tv beni uyutuyor da bilgisayar harbi gözümü açıyor. kafeinli içeceklere yatmadan önce ara verelim. yatmadan önce yemek işini çoktan bitirmiş olalım.

bazen 1 gün uyumayıp ertesi gün uyurum gibi yapıyorum ama bu sefer jetlag oluyorum. en iyisi o stresi unutturacak bi işle meşgul olmak. zor ama getirisini düşünürsek imkansız değil.

2. stres başlıca sebeplerinden biridir.

eskiden top patlasa uyanmaz insanlarındandım. sonra işe girdim. hayatımın en kötü deneyimlerinden birini yaşadım. mobbing bir hayat felsefesiydi orada. yakın akrabam sebebiyle girdiğim için de çıkamadım bir türlü.

4,5 sene sonunda uyuyamama sorunum (her türlü sese ve ışığa hassasiyet vs.) uyurgezerliğe dönüşmüştü. her gece ayrı bir macera yaşanıyordu evde. bir kere falan ayakta uyandığım da oldu. Çok boktan bir duygu gerçekten. paniğin içine uyanıyorsunuz.

Kardeşimin bana anlattıklarını hala anlatırım arkadaş çevreme. İşi bırakınca uyurgezerliğim de düzeldi sonradan. Ama uyku sorunum hiç düzelmedi. acaba uyku laboratuvarına gitsem mi diye hep düşünürüm. bir kaç kere depresyon tedavisi de gördüm gerçi. Ama uyuma problemim hiç tam olarak düzelmedi.

sanıyorum geçmeyen gözaltı morluklarım da hep bu uyku sorunu yüzünden.

3. çalışma hayatına atılan ilk adımla birlikte kalmayandır. sabah 9 akşam 6 mesai saatlerine ek olarak istanbul trafiğiyle de cebelleşiyorsanız, eve gidince devrilip uyumakla sonuçlanır.

4. doğduğumdan beri yaşadığım sorun.

bir insan bebekliğinden beri uyku sorunu yaşar mı, yaşar.

uyumak yerine, eline fener alıp kitap okuyan, sonra da sabahları kalkamayan, uyku sorunu yüzünden göz altları mor olan biriyim. ne nemrutmuşum ben yahu..

geceyi, çok seviyorum. karanlık, sessiz.

gündüz uyuyup, gece yaşamak istiyorum. önceki hayatım da baykuşsam demek.

5. az önce evin önünde gerçekleşen kaza yüzünden yaşadığım durum.

balkondan içeri adımımı attım, öyle bir ses çıktı ki bomba patladı sandım. ödüm koptu. araba yoldaki sokak lambasına girmiş. lamba devrilip patlamış. araba kağıt gibi katlanmış. iki kız vardı arabada. anneleri geldi nasıl ağladı, gitmiyor o ses kulağımdan. neyse ki yaşıyorlar. umarım iyi olurlar. sanırım hayata dair en korkunç şey, bir adım önünü bile göremiyor olmak.

6. her gün aralıksız gece en erken 3 te uyuyup sabahın 7sinde zortlamama sebep olan durumdur.

7. uyumak zorundayım, erken yatmalıyım dendiğinde yüksek ihtimalle gerçekleşen durum.

8. bu aralar kafama taktığım bir konu olduğu için bende de var olan sorun, sabah 7:30 da uyanıyorum gün içinde uyuma imkanım da yok ama geceleri uyuyamıyorum bir türlü ,kesinlikle stres çok etkiliyor uykuyu. illa her gece tuvalete kalkarım bir kez uyandıktan sonra da zor dalıyorum uykuya, bir de en ufak sesten etkileniyorum uykuya dalmam baya zor oluyor, leyla leyla dolanıyorum gün içinde ,keşke başımı yastığa koyar koymaz uyuyan insanlardan olabilseydim.

9. Misophonia illeti var bende (böyle deyince havalı duruyo) yurtta kalıyorum bi de bir sürü ses arkadaşımın biri diş gıcırdatıyor diğeri de sayıklıyor neler çekiyorum uyuyamıyorum sinirli oluyorum ay çok kötü ilaç kullanmak en son tercih edeceğim şey müzikle uyumayı denedim kulaklık yüzünden kulaklarım acıdı bazen kablo dolanmış oluyor falan ondan da vaz geçtim süt içip yatıyorum bu defada çişim geliyor tutayım diyorum olmuyo yataktan kalksam uykum kaçacak.

10. bir şeyler yolunda gitmeyince hemen hortlayan sorunum.

Zaten genetik mi (baba tarafımda ki hemen herkes gececidir) yoksa yılların getirdiği alışkanlık mı bilmiyorum ama sıklıkla böyleyimdir. Bana hep öğlenler sabahtır, kafam sabahları asla çalışmaz, geceleri yaşamayı severim. Çok sağlıksız ama gerçekten aşılması zor. Eskiden düzene girmek istediğimde 24 saate yakın uyumaz vücudu kapanmaya zorlardım. Ta ki akşam 9'larda sızıp, sabah erken uyanana dek. Epey bir süredir kendiliğinden yok olmuştu bunlar. Tabi yine 22'de uykusu gelen biri haline dönüşmedim ama gece 1'de uykuya dalabilmeye başlamak benim için inanılmazdı. Sabahları da 9-10 arası uyanabiliyordum falan. 1 haftadır yine 4'ten aşağı uyuyamaz oldum, ne kadar geç uyanırsam uyanayım yine o eski yorgun uyanmalar, kemik ağrıları geri döndü. Mutsuzum, buna sebep olan şeyi biliyor ve bir an önce hayatımdan çıkmasını diliyorum.