yemek yapmayı bilmemek

1. yemek yapmamayı bilmemek ya da ilgili olmamak ayrı bir şey, bir de bunun yanında yemek yapmamayı / bilmemeyi övünç, prim meselesi haline getirenler var - kuru ciltle övünme trendi gibi bir durum. anlamsız ve çocukça buluyorum. imkanım olsa gastronomi de okurdum.

2. dünyadaki çok eğlenceli bir zevkten mahrum kalmaktır.

bazı kızlarımız içinse -yumurta bile kıramayanlardan bahsediyorum- evde kalmışlık belirtisidir.

3. deneye deneye el alışkanlığı ile yapılabilen eylem. ama ben yemek yapamıyorum. temizliğidir ütüsüdür bulaşığıdır kısaca ev işlerini beceririm ama yemek yap denmesin bana aga. yaparım öyle ufak tefek şeyler de detaylı ev yemeği tarzındaki yemekleri yapamam. elim de lezzetli değildir zaten. makarnam bile lezzetsiz olur. halbuki makarna abi koy suyunu tuzunu pişir işte. güzel olmuyo ama napiyim. isteksiz yapıyorum diye heralde. uff çok sıkıntı bu işler

4. ahan da benim başlığım burası. 21 yaşındayım. yemek yapmayı bilmiyorum, evet. marketten nugget alıp kızartmayı, soğuk sandviç yapmayı ya da telefonumdan sipariş vermeyi severim.

yemek yapmayı bilmiyorum evet peki neden bilmiyorum?

çünkü annemle beraber yaşıyorum. annem zaten bana mis gibi yemek yapıyor. ben her gün eve geldiğimde yeni bir mesaiye başlıyorum. anneciğim hazırlıyor yemekleri, yardıma ihtiyacı olunca çağırıyor, gocunmuyor da bu durumdan. ben neden yemek yapayım ki şimdi?

yemek yapmak, öğrenilecek bir şey. annem bana öğretmeye çalışmadı. çünkü bana sabredemedi. kendisi pek tezcanlı bir insan, bense çok ağır işliyorum. bu nedenle bir yerden sonra 'tamam kızım' dedi. o da mutlu ben de mutlu.

yumurta bile kıramıyor muyum? elbette ki hayır. özellikle aperatif konusunda çok iyiyimdir. profiterolüm meşhurdur mesela. bir keresinde basit bir kakaolu kek yapmıştım, insanlar hazır sanmıştı. bir de abarttığımı düşünüyor olabilirsiniz ama salamlı kaşarlı omletim öyle sevildi ki arkadaşlarım sırf bunun için beni evlerine çağırır ve bana bundan yaptırırlardı.

yani kısacası kızlar... yemek yapmayı bilmemek de, öğrenmemek de ayıp değil. zorunlu kaldığımızda elbette öğreneceğiz. bir gün sevdiğimiz adam bizim ellerimizden yemek yemek isteyecek belki, ya da dışarıdan yiyecek paramız olmayacak, ya da belki de biz yemek yapmak isteyeceğiz sevdiklerimize ve sıvayacağız kollarımızı.

o zamana kadar bekleyebiliriz bence.

5. özgürlüktür. biliyor olsaydım bir beklenti oluşmasına neden olacaktı. bilmiyorum,karnım tok ve özgürüm.

6. prof. dr. ilber ortaylı, hastalanan kenan ışık'ın yerine kim milyoner olmak ister yarışmasını sunarken, yarışmacı kızın "ay ben bilmem kek falan yapmayı" şeklindeki sözlerinden sonra söylediği bir söz vardı:  yemek yapmayı bilmemek kibarlık değildir. kişisel bir merakınız yoksa genelde ihtiyaç halinde öğrenile geldiği kesindir ancak yemek yapamıyorum, ay hiç beceremem şeklinde övünmek de cidden anlamsız bence güzel yemek yapabilmek sanat icra etmekle eşdeğerdir bence.

7. ayıptır.

erkek için de ayıp bence.

insan kendi kendine yetebilmeli derken çalışmak para kazanmak falan sanıyor insanlar.

eğer milyarder değilse kişi her gün dışarda mı yiyecek?

ki dışarıda yenen yemeğin bünyeye etkileri malumunuz.

sağlık için, temizlik için, kendi kendine yetebilmek için her birey yemek yapabilmeyi bilmeli.

kendi kendine yetebilmenin unsurlarından biridir.

8. Hava atilacak birsey degildir.

Ben yapmayi bilmemektense yapamiyorum sozluk. Bazi insanlar daha sansli olur mesela, eli degdigi sey tatlanir guzellesir. Benim tam tersi. Domates bile dograsam yemegin icine kabuk duser. Ben anca diyet yemekler kategorisinde basariliyim. Haslama ispanak icin dip sos yaparim mesela coguzel olur. Diyet kekler yaparim mesela ohh mis.

Ama ogrenmeyide bir o kadar istedigim seydir yemek yapmak. Resim yapmak gibi bence, stres atmak icin birebir. Mutfak sanatlari kursuna gitmek isteyen varsa benide cagirsin :(

9. kimse kişisel olarak üzerine alınmasın ancak internetin bu kadar yaygın olarak kullanıldığı dünyada, yemek yapmayı bilmemek cehalettir. genellikle bilmemek mevzusu, yemek yapmak için motivasyon sahibi olmamak ile karıştırılıyor ki bu başka bir şey.

etrafta bir sürü yemek tarifi sitesi var, içlerinde iyi olanları da var. bunlar da google tarafından rahatlıkla bulunabiliyor. azcık tarif takip etmeyi biliyorsanız zor bir şey değil. sadece ilk başlarda bıçak kullanım yavaşlığından ve alışkanlıkların oluşmamasından ötürü mutfakta geçirilen zaman artıyor. bunu da zamanla optimize edebiliyorsunuz. örneğin soğanlar kavrulurken tencereye girecek bir sonraki sebzeyi doğramak gibi.

10. Ben de 20 yaşıma kadar bilmeyen, bilmek de istemeyenler grubundayken bir gün annemin " ben olmasam siz babanla sefil olursunuz" lafı üzerine sinirlenip mutfağa girdim ve ezogelin çorba, tas kebabı, pirinç pilavı ve yalancı tavukgöğsü yapıp çıktım. Üstelik o dönem vardiyalı çalışıyordum ve gece vardiyasından dönmüştüm. Diyeceğim o ki bir kıvılcım ve elinizdeki akıllı telefonlar yeter. Ayrıca basit olduğunu düşünüp menemen, , makarna gibi yiyecekleri yapıp diğerlerini zor sanmayın. Tarife uyduktan sonra bir çok yemeği yapmak çok kolay.