yüksek topuklar

1. Murathan Mungan romanı. Nermin isimli kahramanın, arkadaşının beş yaşındaki itici kızı Tuğde'ye geçici bir süre bakmasıyla başlayan ve Nermin'in kendi iç sesiyle monologlarını dinlediğimiz uzun roman.

Roman için yorumuma gelirsek, öncelikle her cümlede nermin'in değil Murathan mungan'ın düşüncelerini okuduğum hissi geçti. Bu yönüyle bir roman değil, bir deneme gibi aslında. O yüzden Nermin yazarsam siz anlayın o Nermin değil.

Kitabın kadınları çok iyi anlattığı, çok iyi psikolojik tahlil yapıldığı yazılmış her yerde ki bu beni deli etti. Kadınları anlatmayı bırak gerçek bir kadın gördü mü acaba Nermin diye bile düşündüm. Psikolojinin zaten yanından geçmemiş. Her cümlede kadın nefreti seziliyor. Nermin her karşılaştığı kadında mutlaka olumsuz ve iki yüzlü bir taraf bulup uzun uzun bundan bahsediyor. Aforizmalar, tespitler kasılıyor. Tüm kadınların motivasyonu erkekler, başarılı kadınların başarılı olma sebepleri bile kendilerini erkeklere göstermek. Ya ben kadınları nasıl aşağılarım dur bir kitap yazıyım(!)

Beş yaşındaki tuğde nermin'e göre küçük bir femme fatale ve henüz soyut bile düşünemeyen küçük bir çocuğa yapılan yakıştırmalar zaman zaman beni tiksindirdi.

Baştan ortalara kadar içim şişe şişe okudum. Ve en son bitiriyim bu kitabı diye elime aldıktan yarım saat sonra fenalıklar geldi bana. Hiçbir şeyi bu kadar çok yırtmak istememiştim ama kendi kitabım değildi. Bu şekilde vedalaştık kendisiyle.

Edit: Nermin gibi yaşamak sözüne ithafen, biz de Türkiye'de yaşayan bir kadınız? Çoğumuz öyleyiz. Konu çocuksuz, yalnız yaşayan, bekar bir kadın olmak değil. Öyle olsaydı ben doktoramı verdim o konuda sorun yok. Nermin'in kadınları aşağılayan hezeyanlarını buraya indirgeyemeyiz.

2. Başlığı görünce aklıma düştü. Kitabı yaklaşık 5 6 sene önce okumuştum üzerinde de epey düşünmüştüm zaman zaman aklıma düştükçe rastgele açıp okuyarak bir kere daha okudum diyebilirim. Öncelikle evet beş yaşındaki çocuk için bazı yakıştırmalar abartı olmuş fakat Nermin in iç sesini anlayışla karşılayabilmek için Nermin gibi yaşamış olmak lazım diye düşünüyorum. Siz de eğer iş hayatınızla sevgili hayatınızla ve uzun yıllar yalnız kalmanızla arkadaşlarınızdan bir çok konuda geride kaldıysanız ya da daha kaba tabirle sürüyü takip edemediyseniz kadın arkadaşlarınızın birbirinden farklı hallerine şahit olabilirsiniz. Türk toplumunda özellikle belli bir yaştan sonra evlenmemiş ve çocuksuz kadınlara evli ve çocuklu arkadaşları tarafından yapılan baskıyı ancak belli bir Yaşa kadar yalnız kalmış kadınlar anlar diye düşünüyorum. Hak verdiğim için değil bu sözlerim toplumu tanıdığım için. Ben tespitlerin çoğunu yeterli ve doğru bulmuştum okuduğum dönemlerde. Tanımladığı kadın tiplerinden yok ya böyle bir kadın olamaz dediğim yoktu açıkçası. Gayet de böyle tipler var ve sayıca çok fazlalar. Bazı yerlerde aşırıya kaçsa da yalnız bir kadının gözünden onun çevresini iyi betimlediğini düşünüyorum. Önyargılı olmayın okuyun diyebileceğim bir kitap