çocuk sahibi olmaktan pişmanlık duymak

1. Geçen gün sahilde yürürken genç bir anne arabasında ağlayan bebeğine senin yüzünden tüm sosyal hayatım bitti diye çemkiriyordu. Çok üzüldüm; Hem kadına hem de eğer kadının psikolojik durumu düzelmez ise onunla büyüyecek o çocuğa. çocuk sahibi olmak çok fazla zor bu çağda eğer hayata sağlam adımlarla basmıyorsanız. Eğitim, sosyoekonomik durum, olgunluk, ebeveynlerin birbirini sevmesi falan derken malesef ütopik gereklilikler söz konusu. Birçok Şartları sağlamadan çocuk sahibi olmak illaki dönemsel veya uzun soluklu pişmanlıkları beraberinde getirebilir. Lütfen yeterli olduğunuza gerçekten karar vermeden yapmayın. Sonra benim gibi çocuklar falan oluyor. Gerek yok.

2. aslında çocuğunu sevmemek değil başka bir durum bu belki göz atmak isteyen olursa diye (link: http://www.5harfliler.com/bir-tabunun-yikilisi-cocuk-sahibi-olmaktan-pismanlik-duyanlar/ buyrun)

3. pişmanlık duymayan da mı varmış asdjaskalş.

ebeveynlik, çocuğunuz size "annemm" ya da "babamm" diye sarılınca sevmekten içinize sokmak isterken sümüğünü koltuğa sürüp burnunuza kafa attıktan sonra döverek ağzını burnunu kırmak isteme hissiyatlarıyla boğuştuğunuz bir delilik hali.

her ebeveyn eminim ki çocuk doğurmasaydım acaba hayatım nasıl olurdu diye düşünüyordur. ama bunların hiçbiri çocuğunu sevmekten vazgeçmesine engel olmaz.

4. "geleneksel" cocuk buyutme yontemleri, destekleyici olmayan/ cinsiyetci babalar ve hayatinda bir seyleri tamamlamamis olmakla gelen pismanlik bu.

plansiz gebeliklerden bahsetmiyorum, onlar hep bir geriye donup baktirir ama duzgun bir destek sistemi olmayan her anne, anne olmasaydim ne olurdu fantezisini birkac kere kurar.

5. Çocuk yaptığına pişman olanlar genelde hazır olmadan çocuk sahibi olanlar veya mutsuz bir evliliği olanlardır. Eşi ile mutlu olup, herşeyi düşünüp taşınıp çocuk sahibi olmaya karar verenler bu duygunun güzelliğini sonuna kadar yaşıyor. Tüm zorluklara da, o anların geri gelmeyeceğini bilerek yorulsa bile zevkle göğüs geriyor. Çocuk dediğin sorumluluk. 5 dk lık cinsel bir zevk için çocuk yapılmaz zaten. Ömrünü ona adamaya karar vermeden yapmayacaksın. Artık eskisi gibi gezmeler tozmalar paranı istediğin gibi harcamalar bitiyor. Herşeyden önce o geliyor , çünkü sana muhtaç bir varlık. Onu doğurmaya sen karar verdin onun bir suçu yok.

Hele bir de yıllarca çocuğuna yaptıklarını kafasına kakan geleneksel anne tipinden nefret ediyorum. Sana saçlarımı süpürge ettim, en iyi okullara gönderdim vs.. e yapmayıp da ne yapacaktın? Zaten çocuğunu imkanların dahilinde en iyi şekilde yetiştirmek ZORUNDASIN. Ona yemek yapmak kıyafet almak para vermek ZORUNDASIN. Çocuğa ihtiyacı dışında lüksler aldıysan da o senin sorunun. 3 yaşındaki çocuğa her istediği oyuncağı, liseye giden çocuğa araba alırsan zaten yanlış yapıyorsun. Bunda da çocuğun suçu yok, şımarması yine senin suçun.

Eşimin annesi sürekli ne kadar yorulduğu ile ilgili söylenir. Anne olma da köpek ol der. Bence iğrenç bir tabir. Çocuğu ile arasında saygı mesafesi koyamayacak kadar aşırı derece verici ama bir o kadar da beklenti sahibi. Sürekli kendi çocuk gibi ilgi ister, başkalarını kıskanır, oğlunun yaptığı şeyleri beğenmez, ona göre oğlu hiçbirşeyi beceremez kendisi de fedakar kadın. Sürekli didişirler. Sorsan ömrünü ona adadı. O zaman adamasaydın, doğurmasaydın? Evlenince doğum kontrolü ile alakan bile yoksa çocuğun suçu ne? Acıyorum böyle annelere, hiçbir zaman anneliğin güzelliğini tadıp mutlu olamayacaklar, çocuklarına da yaptıkları psikolojik baskı ile sorunlu çocuklar yetiştirecekler.

son not: yanlışlıkla hamile kalanlar o zaman bi zahmet çocuğunu evlatlık versin. çocuğu olmayıp da yıllarca sıra bekleyen ne kadar çok "gerçek anne" var biliyor musunuz? veya yıllarca deneyip tüp bebekle zar zor hamile kalan çiftler. hemencecik çocuk sahbi olunca kıymeti bilinmiyor demek ki.

6. Her annenin tüm ömrü boyunca saniyelerle ya da dakikalarla ölçülecek olsa da tattığı duygudur.

Geçen hafta bana sorsa biri, çocuk yapayım mı 2 çocuklu kadın ne dersin dese : A deli misin sakın, git hayatını yaşa, o deli işine girme derdim. Şu anda hala öyle diyor gibiyim. Hahhaaaaa. Vallahi dünyanın en zor en manyak işi.

Bi kere bu arkadaşları asla memnun edemiyorsunuz. Çocuklar ebeveynlerinin sınırlarını zorlamak için dünyaya gelmiş demiş birisi, çok doğru. Mükemmel aile yok. Mükemmel çocuk da yok ama o ortalama mutluluk halini yakalamak bile çok zor, kolay değil.

Kimse ahkam kesmesin yok doğurmasaydınız yok şu yok bu. Her koyun kendi bacağından asılır.

7. Çocuk yapma çalışmalarına başlamadam önce,hamilelik süresince ve doğurduktan sonra da devam edicek şekilde terapiye gitmek gerektiğini düşünürüm ben hep. Şuan çocukların tamamen anne/babayı sömürdüğünü düşünüyorum. Yukarıda da yazılmış zaten doğum sırasında tüm vücudunuzu, doğumdan sonra tüm hayatınızı sömürüyor. Şimdiki aklımla çocuk istemiyorum fakat düşüncelerim ileride değişebilir tabikide. Eğer değişirse çocuk yapmadan en az 6-7ay önce bir psikoloğa giderim diye düşünüyorum. Öncelikle psikolojik olarak kendimi hazırlamam gerekir. Sadece kendi akıl sağlığım için değil aynı zamanda çocuğun sağlıklı bir birey olabilmesi için. Ben tutarsız ve dengesiz bir insanım böyle bir ortamda büyüyecek çocuğun pek de düzgün bir psikolojisi olmaz. Tabi herşeyden önce ekonomik durumun yeterli olması gerekiyor. Ben işçi sınıfı bir aileden geliyorum çok istediğim gitar kursuna bile kendi topladığım parayla sadece 1aylığına gidebilmiştim. Çocuğum olucaksa en azından onun hobilerini destekleyebilecek ekonomik durumda olmak isterim.