öfke ile baş etme yolları

1. Bulanın ilk bana öğretmesi gereken yol ve yöntemler.

Saman alevi gibi kızdığım bişey olunca esip gürlüyorum. Her seferinde kendime kızıyorum (gizlinot: öfkeception) bundan sonra böyle olunca sakin kalcam, bu şekilde tepki vermeyecem diyorum. Ama ilk olayda yine aynı şeyler oluyor.

Ukte: (yazar: beinaheleidenschaftsgegenstand) (gizlinot: nickine sağlık süslücüm yazana kadar 40 defa baktım, kopyala yapıştır sonradan aklıma geldi...)

2. önce içinizden 100e kadar sayın hala sinirliyseniz bağırıp çağırabilirsiniz:)

şaka bi yana meditasyonlar işe yarıyor. yoga, nefes egzersizleri falan yapın.bayağı faydasını göreceksinizdir.

3. kickboxinge baslayin. hem spor hem stresi alir goturur.

4. evdeysem o anki ruh halime göre bir müzik açıp derin derin nefes alıyorum da, dışarısaysam ve beni sinirlendiren kişi o an için katlanmam gereken biriyse o zaman biraz problem oluyor işte. ilk önce sinirlendiğim konuyu kapatıp başka şeylere konsantre olmaya, oradaki başka insanlarla ilgilenmeyebçalışırım. Eğer o metot işe yaramazsa da direkt alıp başımı gidiyorum, çare ortamı terk etmek yani.

yalnız meditasyon iyi güzel de bende her zaman işe yaramıyor ama meditasyon müzikleri, su ve doğa seslerini dinlemek müthiş rahatlatıyor beni o kesin. hatta bazen onları dinlerken uyuyakalıyorum. (gizlinot: uyku müziği gibi bir şey benim için)uyanınca da çoğu zaman sinirim geçmiş oluyor zaten. geçmediyse de doğru duşa giriyorum.

5. 1-ortamı değiştirmek

2-nefes egzersizi

ikisi de sonradan pişman olacağınız tepkiler vermenizi önemli ölçüde azaltır.

6. baş edemiyorum ayrıca da 10'a 100'e sayabilen bir insan değilim canımla uğraşırken bir de rakam mı sayacağım diye düşünürüm. Sanırım yakında herhangi bir dövüş sanatına başlayacağım çünkü hayata karşı öfkem çok büyük.

7. Kendimi banyoya veya herhangi bir yere kitliyorum. Bir saate yakın durduktan sonra kendime geliyorum. Öfkemden korkuyorum o sıra insan görmemem lazım

8. baş etmeye çabaladıkça içine batılacak olandır. farkındalık çalışmaları ile öfkenin altında yatana bakmak, ne istediğini görmek, ona göre duygu içinde kalmak ya da bir süre sonra bedensel egzersiz desteğiyle zamansız gelen ve idare edilmesi gereken bir akraba gibi davranılabilir. bu konu hakkında uzun süredir çalışıyorum, profesyonel görüş de aldım. klinik boyuta çıkıp kendine ve çevreye zarar vermediği seviyedeyse, herkesin duymaktan nefret ettiği "farkındalık"la çözülebildiğini görüyorum. fakat kişinin kendiyle çalışması, kendindeki yamaları, kırıkları farketmesi ve bunları geliştirmeye yönelik çalışmaya gönüllü olup zaman ayırması sanırım en zor olanı. okumak, daha çok okumak ve araştırmakla başlamak ise temel basamak.

9. bir tanıdığım hep çok sakindi, iş yerinde aynı şeylere maruz kaldığımızda onun nasıl bu kadar sakin kaldığı üzerine çok düşündüm. sonunda vardığım sonuç şu oldu: o herkese gerizekalı gözüyle bakıyordu. bu arada kendisi ciddi zekidir. işte gerizekalı biri diyip geçiyordu. öfke, sinir hiç bir şey olmuyordu.