1. (gbkz: mine söğüt)'ün ilk romanı ama sanırsın 15. romanı, ben yazarların ilk romanlarına hep bi temkinli dururum çünkü ne olursa olsun yıllarca planladıkları her şeyi aktarma kaygısıyla dil, üslup ve olay örgüsünü gözden kaçırabilirler ama bu bambaşkaydı. öncelikle korku romanı olduğu dönüyor internette bence alakası dahi yok evet mine söğüt karanlık yazılarıyla meşhur ama o karanlık her insanın içinde bulunan karanlık, mine söğüt aydınlık içinde doğmuş, toplumda bir birey olarak kabul görmüş, iyi kötü var olmuş kişileri değil hep en köşedekileri seçiyor ve bunu okumak beni tarifi zor bi hisle dolduruyor kesinlikle tanıdıklık hissi değil ama merak gibi yani bana hiç benzemeyen çok uzak gibi görünen insanların yaşamları. o yüzden hep dönüp dönüp mine söğüt okuyacağım.
kitap özelinde konuşmak gerekirse karakterleri ilginç buldum kendi kafalarının içini ve gerçekliği adım adım okumak çok güzel. cinlere perilere inanır mısınız bilmem ama hayatımda okuduğum en cinlerle perilerler alakasız cinperi hikayeleri doluydu kitap. bir de kitabın kasvetine kaptırmamak için güneşli bir günde okunmasını tavsiye edebilirim. bi oturuşta okunacak aşırı sürükleyici bi kitap zaten.
narcisse