bipolar bozukluk

1. iki uçlu duygudurum bozukluğu, eskiden manik depresyon, manik atak veya manik depresif bozukluk olarak bilinen hastalıktır.

Bipolar bozukluk, kişinin depresyon veya mani, gibi duygudurum bozuklukları sınıfını kapsayan tanısal kategoridir. Kişinin, depresif eğilimlerin yoğun yaşandığı dönemlerle, taşkınlık, coşkunluk olarak tanımlanabilecek mani dönemleri yaşadığı, bu bağlamda Bipolar Bozukluk ya da Manik Atak olarak tanımlanan bir rahatsızlıktır.

2. Klinik stajımda en çok ilgimi çekip yoğunlaştığım vakalar genelde buna sahipti. Galiba birlikte çalışması keyif veriyordu bana ama birlikte yaşayan kişi için ve hastanın kendisi için oldukça zordur. Genetiktir. gözetim altında bulunması gerekir. Sanırım yıldız tilbe de bipolar bozukluk taşıyor.

3. ayrıca aklıma gelen isimlerden slyvia plath, kurt cobain, brithney spears, maryln monroe, robin williams (hayatları berbat olan ya da felaketle bitenleri saymaya çalışıyorum ama aklıma gelmiyo şuan) hepsi bipolar hastası. yine 1990larda boğaz köpüsünden atlayan bi sanatçımız var o da bipolardı. zaten ne zaman çok ünlü bi sanatçının sebepsiz yere evinde ölü bulunduğunu ya da intihara teşebbüs ettiğini duysam hemen açıp biyografisine göz gezdiriyorum kesin bipolar çıkıyorlar. izlediğimiz filmlerde dizilerde de bu rahatsızlığın hep kötü yanları işleniyo. çok kötü etkiliyo bu beni. eminim birçok bipolar hastasını da aynı şekilde demotive ediyordur. birçok dizi ya da filmde denk geldim ama aklıma shamelessta bi de 90210 dizisindeki geliyo şuan. hep yıkımlar anlatılıyor. öyle ki dizilerde ya da filmlerde de kişi semptomları gösterdiğinde o karakterin bipolar olduğunu anlayabiliyorum ve arkasından illa ki trajik olaylar yaşanıyor. bu benim gerçekten çok canımı sıkıyo. kendime acıyorum, kendimden korkuyorum. şuana kadar sadece (gbkz: silver linings playbook) filminde bu rahatsızlığı çok daha umut verici şekilde işlemişler. zaten o filmin de yönetmenin oğlu bipolarmış ve aslında bu filmi de oğluna ilham olması için çekmiş. ve tabi ki diğer birçok bipolar hastasına da ilham oldu. bize biraz daha bu tip filmler gerek diye düşünüyorum. kendimi jim carey nin ya da tim burton ın ya da mozart ın, ısaac newtonun ve nicesinin bipolar hastası olmasıyla avutamam. biraz daha bizden biri gibi olanların hikayesi gerek diye düşünüyorum. çok hassas sinirlere sahibiz. bazı dönemler kolay etkilenebiliyoruz. biraz kendimize inanmamız için yardımcı olmalılar. hikayede ille bipolar hastası biri olması gerekecekse bu kadar yüzeysel ve sadece karanlık tarafı işlenmemeli diye düşünüyorum.

4. manik dönemin ve depresif dönemin belirtileri aslında her insanda dönem dönem gözlemlenir arkadaşlar. o yüzden ben de bipolar mıyım? sorurusunu soran insanlara çok rastladım. ama gerçekten manik dönemi yaşıyor olsanız bu saydığınız değişiklikleri sadece sizler değil çevrenizdekiler de farkediyor olurdu. ve bu değişikikler hayatınızı ciddi anlamda zorlaştırırdı. manik dönemde uyumama, çok konuşma, bol hareket var evet ama bunların ultrası var. öyle ki bi anormallik olduğunu çevreden anlaşılabilecek düzeyde. ve aksine hasta bu dönemde iyi olmadığını anlamıyor. herşeyin çok yolunda gittiğini düşünüyor hatta.

size tavsiyem eğer ki böyle bir şüpheniz var -tam anlamıyla manik yaşadığınızı sanmam ama- belki buna meyilli olabilirsiniz ve travmatik ya da zor geçen bi dönemde tetiklenebilir ve gerçekten başlayabilir ihtimaline karşı kendinize, yaşamınıza dikkat edin. uykularınıza, beslenmenize dikkat edin. kendinize sağlıklı bir yaşama biçimi seçin. mümkünse alkolu azaltın hatta çıkarın hayatınızdan.

5. i hate being bipolar it's awesome!

6. bir hafta önce olduğum muayene ile bana teşhisi konulmuş olan hastalık. vücudu mahveder. Manik olmak iyi gibi anlaşılır ama kişi o dönemde de kendine zarar vermeye meyillidir.

kendimden bahsedecek olursam.

manik dönemde çok az uyurum(günde ortalama 2 saat kadar) çok konuşurum. aşırı sosyalleşirim kontrolsüz para harcarım çok çalışır hiç dinlenmem ağır saatlerce spor yaparım içimden çıkıp hep koşmak gelir sinirli olur çabuk patlarım yaratıcılığım artar gece oturup makale hikaye vs yazarım.

depresif dönemde ise çok uyurum (ort 10 saat) neredeyse hiç yemek yemem, çevremle iletişimi koparırım. odam darmandağınık olur saçlarımı yıkamaya halim olmaz pek konuşmam.

daha önce bir kere intihar teşebbüsüm defalarca ise kafamda kendimi öldürmenin hayalini kurdum. bu geçişler çok sert olur. vücut çok zorlanır. mesela bu yeme içmenin de dengesiz olması yüzünden 7-8 kiloya varan değişimler sürekli olduğu için vücudumda çatlaklar var. lisedeyken de daha önce de bu biliniyordu ben aylarca ders çalışmayıp sürekli uyurdum sonra bir içimden istek yükselirdi o arada günde iki test kitabı falan çözerdim insanlar şok olurdu.sonra yine uyuma sonra yine yükselme.

Ben eskiden bende bu rahatsızlığın olduğunu bilmiyordum sadece ruh halim dengesiz diye biliyordum. depresif dönemlerimi kötü diye düşünüp iki defa depresyon teşhisi ile tedavi oldum ama manik hallerimde ben mükemmelim her şeyi yaparım modunda dolaştığım için bunun aslında bir problem olduğunu fark edemedim.

liseden bir arkadaşım üniversitede konuşurken (kendisi tıp okuyordu o sırada) ya sende bipolar yok muydu dedi. ben o ne ki deyince anlattı belirtilerini nasıl bir hastalık olduğunu ben dedim galiba bende var. internetten baktım hani kendini anlat desen bu hastalık belirtileriyle anlatabilirim. o derece uyuyor ben şok oldum. testler yaptım farklı farklı hepsinde yüksek oranlarda sizde bipolar olma ihtimali çok yüksek bir uzmana görünün sonucu çıktı.

ama ben daha önce tedavi olurken intihar teşebbüsünde bulunduğum için ilaçlardan o kadar korkuyordum bir türlü cesaret alıp doktora gidemedim. kendime sürekli şimdi uyumalısın şimdi kalkmalısın gibi telkinlerde bulunup yaşamımı her gün savaş içinde sürdürdüm.

geçenlerde artık bu halden perişan olduğum için doktora gittim. Bana bipolar teşhisi kondu. ağır depresif tarafta olduğum için paxera ve dengeleyici olarak rexapin verdi. bana paxera seni manik tarafa fırlatabilir dikkat et manik olursan paxerayı direkt bırak buraya gel dedi.

ilaçları kullanmaya başladım. yan etkileri çok sert vurdu beni gözlerimde odaklanmada problemler baş dönmesi baş ağrısı dalgınlık mide bulantısı sorunları yaşadım. ara ara içimde yükselmeler oldu ama moralim yaşadığım bir takım olaylardan dolayı çok bozuktu geri düştü o yükselmeler.

ama dün sabah ben geliyorum demişti zaten ve geldi. işleri hızlıca hallettim dışarı çıktım kafeye gittim grupça takılan arkadaşlara tanışabilir miyiz diye tanıştım 2 saat konuştuk ben zıplaya zıplaya ofise döndüm hala daha zıplayasım var ama görmeniz lazım. sonra bana bir şeyler oldu bir anda başım dönmeye başladı. izin alıp doktora gittim.

acile gittiğim için başka bir doktor vardı baştan ona da anlattım bana paxerayı bırak rexapine devam et üç gün sonra tekrar gel eğer bu manikliğin devam ederse dedi. dün akşam sadece rexapini içtim. bugün sabah uyanmakta güçlük çektim zorla işe geldim. baş ağrısı devam ediyor.

dişlerimi fark etmeden sıkıyorum ama ben mükemmelim modu üzerimde bu uzun girdiyi yazmamdan da anlaşılıyor galiba. dışarı çıkıp koşasım var. sürekli konuşasım var. üç gün sonra tekrar gel demesi lityuma başlanılacağından dolayıydı. ama lityum oldukça ağır bir ilaç ve ben kullanmak istemiyorum açıkçası.

sorunlarım çözülsün istiyorum ama bu ilaçların yan etkileri beni bıktırdı.

dün ilaçları bırakmayı düşündüm bugünde düşünüyorum. ama bir profesyonelle konuşmam lazım.

ömür boyu peşimde olan bu hastalıktan nasıl iyileşirim bilmiyorum.

geçmişteki tecrübelerime dayanarak en iyi gelen şeyin kendimi düzenli yaşamaya zorlamak ve spor yapmak olduğunu fark ettim. bunları da doktorla konuşacağım.

bu popüler olan veya cool olan bir şey değil insanı bu dengesizliklerle yoran yıpratan ve çevresindekilerden uzaklaştıran uzun ilişkiler sürdürmesine engel olan bir bozukluk. yardım alın diyeceğim de kendim bu korkuları taşırken başkasına böyle bir şey demenin iki yüzlülük olduğunu düşünüyorum. bu hastalığa sahip herkese sabır diliyorum bol bol ihtiyaçları var çünkü.

7. sözlükte tam da bu aralar hortlaması tesadüf değildir. (bkz: ani mevsim geçişi)

8. genetik yatkınlığın etkisinin önemli olduğu, organik kökenli hastalık.

Bu nedenle hastalar profesyonel yardımdan kesinlikle kaçınmamalı, psikiyatristinin uygun gördüğü tedaviyi devam ettirmelidir. İlaç kullanım süreci zorlu bir süreç, bu süreçte yine doktorunuzun yönlendirmesiyle psikoterapi alabilirsiniz.

Ayrıca bu hastalık Shameless dizisinde doğru bir şekilde işlenmiştir.

9. “Mani dönemi duygudurumun çok yükseldiği, hastanın aşırı coşkulu olduğu dönemdir. Bu dönemde hastada abartılı önemli düşünceler veya ayağı yere basmayan projeler, kendini olduğundan çok daha yüksekte hissetme, büyüklük düşünceleri, düşüncelerin hastanın zihninde adeta yarışması, kendini aşırı enerjik hissetme, uyku gereksiniminde azalma, hatta uyku gereksinimini inkar etme, sonuçlarını düşünmeden heyecanlı veya eğlenceli faaliyetlere kalkışmak (çok fazla para harcama, aşırı hızlı araba kullanma) görülen belirtilere örnektir.” 

Arkadaşımın babasında var ve anlattığına göre manik atak geçirdiği bir dönemde dışarı çıkıp ağaçlara, camlara, sokaklara “psikolog *adı soyadı* ücretsiz dert dinlenir” diye ilanlar astırmış numarasıyla birlikte psikolog olmadığı halde. Bir başka atağında da doktor olarak tanıtmış kendini. 3 kişiden biri “bende bipolar var yaaa” diyor daha doktora bile gitmeden ama hiç de öyle kolay değil. Övünenler var bir de, onlara hiç girmiyorum. Kurabiye değil ki bu övünesiniz

10. Bir kaç ay önce teşhisi konulan hastalığım. Yanlış ve bilinçsiz uyku ilacı kullanımımla döngülerim çok karışmış. Karışmış derken diğerlerinin bir haftada yaşadığı şeyleri ben gün içerisinde yaşıyorum. Sabah dünyanın hakimiyken akşamları intihar etmemek için uğraşıyordum. Bu kadar süredir sadece doğru ilacı aradık doktorumla. Şuan bir ilaçta sabitlendik ama sadece 2 hafta iyi geldi ilaçlar.

Arkadaşlar bu hastalıkla yaşamak çok zor, gerçekten çok zor. Şöyle söyleyeyim: yüksek lisansım için uğraşıyorum, iş le uğraşıyorum, flörtüm düzgün gitsin diye uğraşıyorum ve bunlara ek her an her dakika kendimle savaşıyorum. İnsanın nasıl yorulduğunu tahmin edemezsiniz. Yeni ilaçlarım sayesinde 2 hafta kendimi normal hissettim ve aileme ilk dediğimi şey 30 yılımı boşuna yaşamışım oldu. Lütfen bu hastalığı çocuk oyuncağı gibi görmeyin ve şüpheleniyorsunuz muhakkak doktora gidin.