fip hastalığı

1. ölümcül bir kedi hastalığı.

iyileşme %80-90 sağlanabiliyor. ama oldukça pahalı bir tedavisi var. Arkadaşlarımın kedisine destek olmak isterseniz (link: https://instagram.com/fipsavascisibocek?igshid=YmMyMTA2M2Y= Link)

2. tedavisi dolar üzerinden ilerleyen ve ortalama bir şişe ilacı 83 dolar olan, iki tipi bulunan ölümcül kedi hastalığı.

piyasada çok fazla ilacının sahtesi bulunmakta, dikkatli olmakta fayda var. tedavide hiç gecikmemek gerekiyor, 1 gün bile kediler için çok önemli. erkek arkadaşımın kedisini kuru fip yüzünden geçtiğimiz aylarda kaybettik, tedaviyi karşılayabilecek gücümüz olmasına rağmen kurtulamadık çünkü teşhis geç kondu ve tek aşıdan sonra kaybettik. belirtilerini iyice araştırmalı birini bile kedinizde gördüğünüzde derhal veterinere gitmelisiniz. 

3. Kedilerin karnının patlayacak kadar ihtihaplı suyla şişmesine neden olan , nörolojik hasarlara sebep veren ( çiş ve kakanın el yormadıyla yaptırılması , denge kaybı , epilepsi , görme bozuklukları ..) tedavisi dolarla olan nalet bir hastalık..canlar avcunuzun içinden kayıp giderken seyirci olmak çok daha zor ... canım ülkemizde insanları geçtim, bir hayvanın tedavi ve ilaç parasına bütçe ayırabilecek bu anlamda çaba gösterecek bir avuç insandır.. zaten tedavi dolar üzerinden devam ediyor "benim" diyeni bile sarsar ..sizde ailelere bir kahve parası gönderirseniz 10 tl 20 tl demeden birçok sessiz canlının sesi olabilirsiniz.. bu anlamda hayatını fipli kedilere adamış olan bir hesap bırakmak istiyorum.. instagram: fipli_paticanlar

4. Suistimale çok açık bir hastalık çünkü ne yazıkki hastalığın tedavi prosedürü ülkemizde uygulanmıyor ve internette sosyal ağlarda tedavisi için gerekli ilaçların temini için gereken parayı bağış yoluyla toplamaya çalışıyorlar. Bazı insanlar iyi niyetli fakat bir kesimde bunu para kazanmak amaçlı kullanıyor. Kediniz hasta diye duygusal oluyorsunuz ve bunu sonuna kadar kullanıp sizi bağış toplamaya yönlendirme çabasındalar. Bu sosyal ağlarda sahte ilaçla kedisi iyileşmeyene de kedisi iyileşip 3-5 ay sonra tekrar nüks edip ölene de rastladım. Benim bir kedim fipten öldü. Birde şunu da düşünüyorum. Bu zamana kadar pek çok kediyi elimden geldiğince iyileştirmeye çalıştım. Mesela bir kedim sarılık olmuştu çok ilerlemişti, serumlar, iğneler iyileşti. Hayvan olduğu yere çişini yapıyordu. Aradan geçti 5-6 ay yeniden nüksetti. İnsan düşünmeden edemiyor ben bu hayvanı iyileştirmeye çalışmakla ona mı iyilik yapıyorum vicdanımı mı rahatlatıyorum. Mesela siz yatalak bir insan olup bu şekilde 5-6 ay daha fazla yaşamayı mı tercih ederdiniz. Bilmiyorum. Demek istediğim bu sosyal ağlardaki psikolojik şiddetin farkına varın. Kimse sizin kedinizi sizden daha çok düşünmüyor

5. Ocak ayında kedimizi kaybettiğimiz hastalık. Eşimi de beni de yıktı geçti birkaç günde...

7-8 yaşlarında olduğunu düşündüğümüz bir dişi kedimiz vardı. 5 yıldır bizimle. Yılbaşı akşamı Cuma günü yemek yemediğini ve biraz kustuğunu, halsizleştiğini fark ettik, cumartesi kliniğe götürdük, sağ olsunlar hiçbir şey anlamayıp sadece kusma önleyici yaptılar (hayvanda aslında gözle görülür bir sarılık varmış sonradan götürdüğümüz diğer klinik gösterdi). Kusma bitmedi, mama da yemedi, pazar tekrar götürdük başka bir kliniğe ve vücut sıcaklığı 36'ydı, hipotermi geçiriyordu... görür görmez kansız bu dediler, gerçekten kanını çok zor aldılar ve karnında şişlik olduğunu, ıslak fib olabileceğini söylediler...

Kan testi berbattı... böbrekler bitmiş, karaciğer bitmiş, şekeri 600... o raddeye gelene kadar da hiçbir şey belli etmemiş miniğim, çok mutlu çok sakin biriydi o... klinikte kaldı 3 gün. Korona testi pozitif çıktı, karnından sıvı alındı ve fib kesinleşti. Gerekirse kredi çekmeye karar verip o malum ilaç tedavisine başladık. Ama bir yandan da ilacın işe yarayacağını hiç düşünmemiştim ben açıkçası. Değerleri çok düşüktü, karşımdaki kedinin yaşaması mümkün değil gibiydi. Sanki onu zorla küvezde yaşatarak daha da acı çektiriyormuşuz gibi düşündüm. Yine de denemek istedik eşimle. 

Ama haklı çıktım... salı günü akşamı gördüğüm kedi ölü bir kediden farksızdı. Kucağıma aldım, öptüm, sapsarı burnu ve kulaklarıyla yine de bana sarıldığını hissettim. O gün vedalaştığımızı, onu son kez nefes alırken gördüğümü biliyordum. 84 gün boyunca her gün aynı saatte almasına karar verdiğimiz ilacını sadece 2 gün alabildi miniğim...  onu öyle görmek o kadar zordu ki bir yandan da bir an önce kurtulmasını diliyordum. Çarşamba günü de kaybettik. 

Geçti gitti hayatımızdan, halen çok özlüyorum evdeki 3 kedimize rağmen boşluğu dolmuyor. İncecik bir sızı.