kuaföre girince ansızın gelen korku

1. bugün büyük bir kararlılıkla kuaföre gittim. saçımı uçlarından kestirip, kaşlarımı aldıracaktım. kuaföre girdiğim anda kararım değişti. neden bilmiyorum ama kuaförde geriliyorum istemsizce. ayda yılda bir giderim zaten. sadece kaşlarımı toparlatıp çıktım.

sizlere de oluyor mu süslüler?

kuaföre gidene kadar saçımda bir değişim yapmak istiyorum ama girdiğim andan itibaren o koltuktan kalktığımda mutsuz olacağımı, hiç güzel bir sonuç elde edemeyeceğimi düşünüyorum.

belki de henüz güvenebileceğim bir kuaför bulamadığım için böyle hissediyorumdur.

2. Ben sadece bin bir emekle kalınlaştırdığım kaşlarımın adile naşit e dönüşmesi korkusunu yaşıyorum ve canım kuaförler sağ olsunlar ne zaman kaşlarımı emanet etsem beni asla yanıltmıyorlar. 

3. lise 2. sınıfın yaz tatilinde ansızın kahkül kestirme isteği ile annemlerin sürekli gittiği bir kuaföre gittim. saçlarımın boylarını omzuma kadar kısalttık , daha sonra ise bir fıs fıs yardımı ile önlerimi ıslattı kuaför hanım. daha sonra ise ben daha ne olduğunu anlamadan hiza olarak kaşımın üzerinden bir makas darbesi aldım ıslak olan saça. o an ki dehşetimi hala hatırlıyor ve hissediyorum. (link: https://www.youtube.com/watch?v=eegdrb39Huk yaşadıklarım bu videonun kuaför versiyonu)

o günden sonra çat pat saçlarımın uçlarından kırıklarımı almayı ve kahkül kesmeyi öğrendim. ama hala saçlarımı her toparlatmak için girdiğim de kuaföre bu korkuyu yaşıyorum.

4. Bu korkuya yaklaşık üç senedir sahibim Çünkü belime kadar olan saçlarımın ucundan aldırmaya gittiğim bir kuaförden saçımın sol kısmı kazılı çıktım.

5. Benim de kuaförden yana hiç yüzüm gülmediği için, ayaklarım geri geri gider hep kuaför zamanım geldiğinde.

Saç boyattım rezillik oldu, kendi rengime dönmek için iki katı para ödedim. Arkadaşımın düğününde saç yaptırayım dedim şimdi o fotoğraflara bakamıyorum bile. Yolunan kaşlarımı zaten defalarca yazmıştım başlıklarda... Mütevazi salonları da denedim, meşhur olmuş güzellik salonlarını da. Ama hep içime sinmeyen bir şeyler oldu, mutlu olamadım.

Beni en çok rahatsız eden şey kuaförlerin takındığı tavır ve ortam. En nezih kuaför salonunda bile gereksiz dedikodular dönüyor. Konuşmaktan tişörtüme sir damlatmışlığı vardır bir kuaförün mesela. İşlerine değil de muhabbete odaklanmaları bu işin kuralı olmuş gibi. Hepsi böyle değildir tabi ama ben gerçekten işini hakkıyla yapan, iyi odaklanan çok az kuaför tanıdım.

Şuan saçlarımın boya zamanı geldi de geçiyor mesela ama hiç gidesim yok. Erteleyip duruyorum.

6. Acaba şimdi ne kadar çirkinleşmiş olarak çıkacağım korkusudur. Hep safça bir umutla oturulur o koltuğa. Şu standart halimden sıyrılıp çok havalı olurum belki diye içinden geçirirsin. Bu tür olumlu beklentiler koltuğa oturana kadar sürer tabi. Sonra senin o standart saçın başın yontulmaya başlanır. Bir korku gelir, hissedilir çünkü ters giden bir şeyler vardır. Ama yine de sonuna kadar direnip bitince çok güzel olacak diye bir güzel kendini kandırırsın. Sonra bitti denir. nasıl yani bitmiş hali bu mu, olmadı ki bu diye kalakalırsın. O standart, sıkıldım ben bu tipten diye şikayetlendiğin saç baş da kalmamıştır artık. Keşke yaptırmasaydım demek için de çok geçtir. Bir de üstüne bir sürü para gitmiştir. Para verip çirkinleşmek de başka bir enayilik diye kızarsınız kendinize. Geçmiş olsundur, bir süre güzel durmayan saçınızla idare edeceksinizdir. Ama merak etmeyin sonra o saç da standartlaşıyor, insan alışıyor her zamanki gibi.

7. Saçımın kötü olmasına alışırım, bir çaresini elbet bulurum ama oradaki hadsiz hududsuz muamelelere katlanmak ve bir de buna para vermek benim için asla olmayacak bir durum artık. Çok paran yoksa ve aşırı saygılı bir kuaför değilse kuaför benim için kabul edilemez. Hayır benim de insanlarla samimi olan, çok gülen hemen yakınlık kurup bir de bunu yalan söylemeden ve dobralıkla yapan bir mizacım var, ama yeni tanıştığım insana hemen sen diyemiyorum, özel hayatına dair sorular sormuyorum, küçümseyici yorumlarda bulunmuyorum, dedikoduya girmiyorum. Yıllarca kuaföre gitmiyordum, 1 buçuk yıl önce gittiğimde ise saçlarımı dipten erkek berberinde kazıtmak durumunda kaldım. Saçlarım çok güzel uzadı, değişik birçok modele kendiliğinden girdi veya ben de düzeltmelerle soktum. şimdi tekrardan o ferahlığı rahatlığı hissetmek için birkaç gün önce aldım elime makası ve yeniden 2 cm saç kalacak şekilde kısacık bir erkek saçı kestim. Kuaför huzursuzluktur benim için çoğunlukla. işlem öncesi bekleme, işlem esnasında yaşadığın gerginlik, bir şeyler söylemek isteyip söyleyememe veya hiç kaale alınmama, anlaşılandan fazla fiyatlandirma veya ne kadar geçirecekler hissi (bu son yaşadığımı sadece benim gibi kısıtlı bütçesi -nami diğer fakir- olanlar anlar sanırım). Saçlarımı kazıtmış, yıllarca her türlü renk, uzunluk ve şekilde kullanmış biri olarak kadınların saçlara bu kadar güzelliğin temel elementi olarak bakmasını yadırgıyorum. Hasta olup saç kaybedince de güzelsiniz, canınız sıkıldı saçlarınızı değiştiriniz ama sizce kötü olmuş olsa da emin olun güzelsiniz. Saç cidden büyük bir element degil ama malesef en kısa saçı kullanmamış her kadın saçını ölümüne seviyor ve 1 cm fazla kısalması büyük üzüntü sebebi oluyor. Zamanında lisede saçım omuz hizama geldi diye ağlamıştım kuaförde, ne kadar da yazık tamamen boşuna. illa şekilli kemikli güzel yüz gerekmez kısa saç için, bilin istedim.

8. Benim durumumda bazen aşağılanma korkusudur, bazense bıkkınlık.

Aşağılanma korkusu şu sebeplerden ötürü olabilir; saçınız çok azalmış, tepeniz açılmış, tirnak etleriniz çok kötü - düzenli maniküre gitmiyor musunuz?, kaşınız dökülmüş microblading yapalim, yüzünüzde leke var bakım yapalim vs vs

Bıkkınlık ise; sadece saçımı boyatmaya gittiğim kuaförün ısrarla her seferinde saçınızı keselim mi demesi. Hayır kesme kardeşim istemiyorum. Saçlarım bırak kendi haline kalsın..

9. -kaşını kim aldı en son, mahvetmişler [ben almışımdır, gözüme çok da güzel geliyordu oysa :’( ]

- saçının uçları berbat hemen güzel bir kat verelim ( olmaaaazz kat olmaz zaten azıcık saçlarım kuaförü düz kesime ikna etme çabaları )

- iki parmak, tamam. (Subay traşı olup çıkma)

-  Gökhan bey saçı yıkayalım ( o su hiç ılık olmaz ya buz gibi ya da sıcak, yıkayan çocuk oyalandıkça oyalanır boynum tutulur. ayrıca o saç yıkama şeysi bir tek benim mi boynumu koparıyor)

- hiç boyatmadın mı inanmıyorum tatlım sen nerde yaşıyorsun ( “yaşam belirtisi saç boyatmak mı dangalak” diyememiş olmanın gerginliği)

- fırçadaki saçlarımı görüp “canım saçların çok dökülüyor bak sana bi ürün önereyim 3 tane ampül sadece 260 lira” cümlesi (ve kuaföre aslında saç dökülmesi diye bir olaya inanmadığını söyleme, fırçada saç olmadığına yemin etme girişimleri)

- borcum ne kadar (acaba bugün kaç yüz lira saplayacaklar krizleri)

Her kuaföre girişte bunları yaşıyor olmanın getirdiği bir durum olabilir.

10. +1

saç yıkarken özellikle kulağa kulağa su tutmaları nedeniyle kulağım iltihaplanacak korkusu,

kestirmeye gittiğimde hiç bir zaman istediğim gibi kesmeyecekler, mahvedecekler korkusu,

kaşımı o günün modasına uygun alacaklar (ya dümdüz yapacak, ya incecik ya da kavisi bozacak) korkusu,

özel günlerde saç yaptırmak istediğimde damadın annesi saçı yapılacak korkusu,

ışıltı attırmaya gittiğimde fazla bekletip sapsarı yapacaklar korkusu,

manikür pedikürde mikrop kapma,hijyen kurallarına uyulmama ihtimali korkusu,

fönde chpli teyze saçı yapacaklar korkusu,

kuaför çok konuşup öneride bulunuyorsa kesin bi arıza çıkacak korkusu (iyi kuaförler genelde sessiz oluyor böyle de bir tespitim var.)

neyseki boyatmıyorum bir de yanma korkusu olacaktı.

sonuçta kuaföre gitmekten korkuyorum. uzun bir süre de gitmeyi düşünmüyorum.

cidden parayı vereyim kafam rahat etsin diyorum ama pahalı olması fark etmiyormuş anladım.