majör depresyon

1. Sanırım bir kaç maddesini uzun zamandır yaşadığım depresyon çeşidi

Tanim;

İnsanların çoğu hayatlarında bir yere kadar üzgün veya kötü hissedebilir. Fakat klinik depresyonda günün çoğunda, özellikle sabahları depresif ruh halinde olunur, DSM-IV’e göre -ruhsal sağlık durumlarına tanı koymakta kullanılan kılavuz- majör depresyonla beraber başka belirtilere de sahip olabilirsiniz. Bu belirtiler aşağıdakileri içerebilir:

Hemen hemen her gün yorgunluk veya enerji kaybı Hemen hemen her gün değersizlik hissi ve suçluluk duygusu Konsantrasyon bozukluğu, kararsızlık Hemen hemen her gün insomnia (uykusuzluk) veya hipersomnia (aşırı uyuma)Hemen hemen her gün hemen tüm aktivitelerde belirgin ilgi ve zevk azalması (anhedoni [haz yitimiPsikomotor ajitasyon veya retardasyon (huzursuzluk veya yavaşlama)Tekrarlanan ölüm veya intihar düşünceleri (sadece ölümden korkmak değil)Belirgin kilo kaybı veya alımı (bir ayda beden ağırlığının % 5’inden fazla bir değişiklik)

Durumunuzun majör depresyon olarak görülmesi için, belirtilerinizden biri ya depresif ruh hali ya da ilgi kaybı olmalıdır. Belirtiler hemen hemen her gün ortaya çıkar ve günün büyük bir çoğunluğunda devam eder. Bu durum en az iki hafta boyunca sürdüğünde majör depresyon sınıfına girer.

2. şiddetli depresyon.

3. bildiğimiz ergen depresyonlarına benzemez efendim bu.

hayatınızı siker atar. gelecek yoktur.duygular yoktur.

"bu dünya'da ne arıyorum ben?" dışında hiç bir merak yoktur.

ruh felç geçirmiştir.

ama atlattığınızda (eğer atlatırsanız)

sizden daha güçlüsü olmaz.

en karanlığı,en dibi görmüşsünüzdür çünkü.

bir daha kolay kolay yıkılmazsınız.

en güzel tanımı içinse;

"depresyonda bardağın yarısı boştur ya da bardak zar zor görünür. major depresyonda ise o bardak yoktur; su ve cam, tuzla buz olmuştur. orada sadece yıkım vardır."

4. Psikiyatrik ilaçlar yaklaşık 2-3 ay süreyle düzenli kullanırsanız etkisini tam olarak göstermeye başlar. Aksi takdirde bu tarz yan etkilerin oluşma olasılığı yüksektir. Bir de daha önemli olan yaşamdan zevk almıyorum düşuncesi ve intihar isteğini birbirinden ayırmaktır. Intihar düşünceleri ve planlarınız varsa tez zamanda bir psikolog ya da psikiyatriste görünmenizi öneririm

5. kişinin kendi kendine atlatmasının mümkün olmadığını düşündüğüm psikiyatrik tablodur.mutlaka profesyonel bir yardım gerekir.gerek antidepresan gerekse psikoterapi desteği alınmalıdır.küçümsenmemeli, ilaç kullanmaktan korkmamalı ve önemli bir sağlık sorunu olduğu unutulmamalıdır.

6. ablamın, kendisinden kurtulmak için terapi gördüğü, iş arkadaşınınsa "amma büyütüyorsun, terapiye gitmek yerine kuran oku geçer" dediği hastalık. (gizlinot: bkz. anksiyete trenddir) (gizlinot: bkz. bunu diyen bunu da dedi)

7. Daha önce başka şekillerde ifade etmek istedim, kısmet bu başlığa düştü. Kanserler, otoımmun hastalıklar, psikiyatrik hastalıklar ( bu basliktaki major depresyon dahil, zira boyle hastalarla uzun zaman gecirdim..zor. ) aşağıdaki maddelerin hiçbirinin uygulanmasıyla geçmez. Bunlar wishful thinking dediğimiz iyi niyet temennisi kapsamında olabilir ancak.. bu gruplardaki hastalara, aşağıdaki maddeleri sürekli ve ısrarla söylemek de onları iyileştirmez.bu konuda çok doluyum, çok.

. Çok uyuyorsun, biraz az uyusan?

. az uyuyorsun, biraz daha çok uyusan?

. x diyetini denedin mi? Tamamen iyileştiriyormuş!

. Y cakranı açtırırsan hastalığın iyiye gider, denemelisin!

. Lütfen evrene negatif enerji yollama olur mu? Bak nasıl düzeleceksin!

. amcamın teyzesinin yeğeni hedehodo amcaya okutmuş kendini. Çok iyi gelmiş

. lütfen şükret, senden kötüler de var !

. çok fazla ilaç kullanıyorsun bence..

Daha da var, var daha, bitmez ki..

8. çıkıp çıkıp girdiğim hastalık. bende değişimler çok sert şekilde gerçekleşiyor. intihar düşüncelerim var, yok olmak istiyorum dediğinizde psikolog ya da psikiyatr başka söylediklerinizi genelde dinlemez majör depresyon teşhisini yapıştırır geçer.

herkeste belirtileri farklı oluyor bu hastalığın. bende, yemek yemeyi unutma, iyice dağılma, konsantre olamama, sürekli uyuma, tavana boş boş bakma, yok olmayı isteme, ciddi bir şekilde intiharı düşünme, planlama, kafada kendini öldürdüğün senaryolar kurma ve bununla tatmin olma,çok yemek yeme, az uyuma, aşırı spor yapma, çok para harcama gibi farklı dönemlerde farklı belirtiler şeklinde gösteriyor. bazen tek bir tane oluyor bazen bir kaç tane belirti birlikte oluyor. içimde derinden gelen o mutsuzluğu nasıl atabilirim bilmiyorum. zaten şunu fark ettim insan bir kere kırıldı mı kırılıyor ve iyileşmesi çok zor oluyor. ve geçmişte yaşadığı olaylar kişiyi gölgesi gibi takip ediyor. mesela benim duvarlarım var ve çok yakın ilişki kurma konusunda korkağım. bunu aşmaya çalıştım ama çalıştıkça daha da kötüye gitti ben de şu anda bıraktım artık.

bu hastalık bende 8 sene önce teşhis edildi ama bence bendeki bu mutsuzluk ilköğretim 7'ye kadar dayanıyor (düşünen insan mutsuzluğu ayrı o zaten hep vardı da bu farklı)

her günüm mücadele ile geçiyor. her gün kendime makul olma telkinleri veriyorum. yapmam gerekenleri yapmak için kendimi motive etmem daha zor oluyor diğer insanlara göre.

üç farklı anti depresan kullandım. ama en son yaşadığım kötü tecrübeden ötürü anti depresan kullanmayıp irade gücüyle mücadele ediyorum. şunu fark ettim nispeten daha düzgün bir ortamda yaşadığımda bendeki depresyon oldukça azalıyor. sıkıştırılmak, sürekli eleştirilmek sürekli kavga edildiğini duymak sürekli kavga etmek zorunda bırakılmak, işsiz olmak bu yüzden bunlara katlanmak zorunda kalma şu anda beni çok zorluyor. ben alışmadım bunlara. cevap vermeyen birisi de değilim susmuyorum haklarımı ezdirmiyorum ama yoruluyorum ve mutsuzum.

yine de inatla savaşıyorum bu hastalıkla. ileride kendime ait bir evim olacak ve ben mutlu olacağım. buna inanıyorum.

not: farklı farklı psikologlara gittim ve hiçbirinde tatmin olmadım. param da yok gerçi seanslar için (eskiden burs vardı hadi, şimdi parasızlık had safhada)

not2: bu işi kendim halletmeye karar verdim ygs'ye başvurdum bu sene. ikinci üniversite olarak psikoloji okuyacağım.

9. zaman zaman "herkesin modu düşer ne var ki bunda" diyerek kendimi kandırmaya çalıştığım, "bir alışveriş yapsam kendime gelirim aslında" diyip saçma sapan harcamalar yaparak geçiştirdiğim, sabahları okula giderken metroda ağlama krizlerimin tutması üzerine hep ama hep regl/pms'i suçladığım durumun asıl başrolüymüş majör depresyon. duşta ağlayarak ciddi ciddi "bu hayattan aniden kaybolsam kim üzülür ki?" diye düşündüğümde önce kendimden korktum, sonra bir psikiyatristten randevu aldım. 

doktora giderken "abartıyorsun" alt temalı cümleler duyacağımdan emindim, ama öyle olmadı tabii. biraz depresifsin dendi, ilacımı google'lama gafletinde bulunduğum zaman yüzleştim. 

üç aydır antidepresan kullanıyorum, çok daha iyiyim ama sanki beni karanlıkta bir yerlerde majör depresyon izliyormuş gibi hissediyorum. Ondan çok korkuyorum ve bir daha yollarımız kesişsin asla istemiyorum.

gerçekten kötüdür, başka bir kelimeyle tanımlamak zor. öyle ki 21 yaşındayım ve hayatımın en kötü dönemi olduğunu düşünüyorum. umarım kimsenin yolu bu canavarla kesişmez.

10. hayatımın 5 yılını çalan sonucunda 38 kiloya kadar düşmeme sebep olan zihinsel hastalık.