1. 1976 yapımı bir film. sadri alışık, perran kutman, (bkz: nevra serezli) ve selma güneri başrolde. ali şen, neriman köksal ve sümer tilmaç gibi isimler de onlara eşlik etmiş. nokta atışı tespitlere ve iyi bir senaryoya sahip, biraz iddialı bir laf olacak ama türk sinemasında gördüğüm en iyi senaryolardan birine sahip. cem yılmaz'ın geçtiğimiz sene yapmaya çalıştığı karakomik filmler tarzında bir işi kaç sene önce yapmışlar. woody allen tarzında bir yönetmen bu senaryoyu çekse nasıl olurdu çok merak ettim, yakışırdı.
---spoiler---
saffet (alışık) köyünden çıkıp istanbul'a gelmiş, türlü işler yapıp ekmek parasını kazanmış, işleri büyütüp meyve suyu imalat etmeye başlamış, fabrikatör olmuş sonradan görme bir adamdır. su kıtlığından bihaber, çamaşırları günde üç kere yıkayan ve çok güzel dolma yapan (gizlinot: ali şen'in bir dolma yeme sahnesi var ki evlere şenlik.) eşi mahmure'den (kutman) soğumuştur ve boşanmanın yollarını aramakta, kendine yakıştıramamaktadır. kadının saflığı ve çaresizliği insanı gerçekten üzüyor.
**mahmure'nin annesi: oh neler görüyorum, benim kızım vallahi prensesler gibi olmuş. bu ne güzel elbise kız, birden girer girmez (bkz: türkan şoray) sandım vallahi!
saffet daha sonra fahriye isimli daha batılı ve feminist bir kadınla tanışıyor. boşanır boşanmaz onunla evleniyor ama ikinci evliliği de yürümüyor. saffet ne tam anlamıyla doğulu olabiliyor, ne de batılı. eski eşinden alafranga olmasını isterken yeni eşinin ortamlarına da uyum sağlayamıyor. (gizlinot: ayrıca nevra hanım'ın bir resitalde uyuduğu için fabrikaya gelip saffet'e üstüne basa basa ''şerbetçi'' diye bağırdığı sahneler ayrı komiktir.)
**fahriye: felsefe mezunuyum aslında ama erkeklerden bize felsefe yapmaya fırsat kalmıyor. toplumcu hareketlere bir katkım olsun diye güya çalışıyoruz. (...) kadınlar, bugünkü koşullar içinde artık erkeğin sömürüsüne son verecektir. kadın, bir çamaşır makinesi değildir. kadının toplumdaki yeri belli olmuştur ve değişmeyecektir.
bir daha evliliğe tövbe etmişken çıktığı seyahatte eşini genç yaşta kaybetmiş bir kadın olan kumru'yu (güneri) görüyor ve fabrika ayarlarına dönüyor. bir sahnede ''benim yaşım 40, sen de 29'sun, tam birbirimize göreyiz ama ben kendimi 25 hissediyorum'' diyor. tanıdık (link: https://www.haberler.com/usta-sanatci-coskun-sabah-evlenecegim-kisi-13898509-haberi/ geldi mi)? sağlam bir plot-twist yapılıyor ve kumru'nun aslında soylu bir kadın olmadığını, para avcısı olduğunu görüyoruz. kumru'yla boşandıktan sonra tüm parasını kaybedip şerbetçiliğe geri dönüyor, deli diye yaftalanıyor ve toplumdan dışlanıyor, bir köşede yalnız başına can veriyor. kimileri ilahi adalet diye de düşünebilir tabii. (gizlinot: filmin adı saçma gelebilir ancak mantıklı bir yere bağlanıyor. evlendiği tüm kadınlar ve sadık hizmetkarı olarak bildiği şinasi, saffet'ten af diliyor. oradan geliyor filmin ismi.) klişe sayılabilecek bir hikaye etkileyici bir şekilde verilmiş. sadri usta'nın oyunculuğunun da etkisi var bunda tabii ki.
---spoiler---
benwyatt23
fasulyenin hayalleri