sigara

1. güzelliğin başlıca düşmanı. erken yaşlanma sebebi.

lakin gel gör ki bir kere başlandı mı bırakılması çok zor olan.

(bkz: zehir )

2. bana başlatan o arkadaşımı bi bulsam pek iyi şeyler söylemeyeceğim en büyük pişmanlıklarımdan biri...

3. yaklaşık 5 yıl önce bıraktığım, severek ayrıldığım "kötü alışkanlık"ım.

30 yaşına girmiştim. 13 yıldır aralıksız hiç bir şekilde bırakmayı denemeden, teşebbüs etme gereği duymadan (günde yaklaşık 15-16 adet) içmişliğimin ardından, "artık yaşlanacağım, gittikçe sigaranın bana verdiği zararlar daha fazla olacak, cildim, saçlarım, tenim kötü etkilenecek, hem belki bebeğim de olur" sebebiyle bıraktım.

evet zor oldu. önce 1 hafta kadar günde içtiğim sigara sayısını azaltıp saatlere böldüm.

sonra da bir öğlen gün içinde içtiğim 2. sigarayı yarısında söndürüp "tamamdır buraya kadar" dedim. ve o gün bugündür tek bir nefes çekmedim. -bilirim ben kendimi "bikerelerim" yoktur benim. başladım mı arkası gelir-

ilk 10 gün hakikaten zordu. hiç aklımdan çıkmıyordu. sürekli onu düşünüyordum. her ne yapsam yarım hissediyor, eksiklik yoksunluk duygusu içinde yaşıyordum. seve seve ayrıldığım, unutmak zorunda olduğum bir eski sevgili gibiydi. mutsuz ve içine kapanık haldeydim.

sigaranın yokluğu bende hiç bir zaman öfke, sinir, hırçınlık yapmadı. ben hep mahsun, zavallı "yazık ama bana" modunda yaşadım atakları.

her canım istediğinde olips naneli şekere sarıldım. her aklımdan geçtiğinde bir bardak su içtim. ekşi sözlükteki ilgili başlıkları okuyarak "benim gibi"lerin duygularını öğrendim. yalnız olmadığımı hissettim. yaşadıklarımın olağan bir süreç olup geçeceğiyle telkin ettim kendimi. sigara içilen ortamlardan uzaklaşmadım. eşimin yanımda sigara içmeye devam etmesini istedim, arkadaşlarımın da. kırmam gerekiyordu çünkü bu noktayı. kaçarak olacak bişey değil.

bırakabilmekteki lokomotif düşünce "bu kadar süredir içmiyorum, tekrar içerek bu zamanı heba edemem" oldu. bu düşünceyi ilk saatlerden tutun, yıllara kadar, -hala da- besliyorum.

sigarayı bıraktıktan sonra ömrüm boyunca kilo almaya çalışan biri olarak sonunda mutlulukla 8 kilo aldım. yemek yemenin keyifli bişey olduğunu, lezzet denen kavramı keşfettim. kazandibi tatlıları, dürümleri, kebapları kocaman gülümsemeyle lüplettim. mutlulukla 38 beden kıyafetler aldım kendime. tartıda 60 rakamını görünce "tamamdır zevk-ü sefa" buraya kadar deyip, beraberinde gelen 1 yıl içinde de 36 bedene(gizlinot: 55-56 kilo) geri döndüm.

5. yıl içindeyim, zaman zaman hala özlüyorum. benim sigarayla bağlantım keder, üzüntü, sıkıntı hallerinde değil; sohbet, keyif, hoşluk, manzara vb ortamlarla ilintili olmuştur. benzeri durumlar yaşarken "iki tellendireydim iyiydi" diyorum ama lokomotif düşüncemle duruşuma devam ediyorum.

sigarayı bırakmak iyi ve güzel bir şey. cildim, saçım, dişlerim.. spor yaparken, otobüs arkasından topuklu ayakkabılarla koşarken, merdiven çıkarken, deliksiz uyurken vb.. ....maşallahım var :)

hani diyorlar ya o sizi bırakmadan siz onu bırakın.

bi de şunu yazayım "ben bıraktıysam herkes bırakır" (gizlinot: swh)

4. Sigarayı bırakınca günden güne cilt renginin düzeldiğine şahit oluyorsunuz.

5. Bir kahve bağimlisi olarak, sigarasiz kahve nasil içilir hayal edemedigim durumdur.

6. "bırakması çok zor" diyerek içmeye devam edilen zehir türüdür benim için. bırakılır, hem de tak diye tek seferde. kendimden biliyorum.. sonra ne mi olur? hayat standardınız artar, nefesiniz düzelir, cildiniz yeşilimsi sarı renginden kurtulur, kötü kokusundan kurtulursunuz, burnunuz daha iyi koku alır, tat alma duyunuz gelişir.. bu liste uzar gider. bırakınız, en azından deneyiniz.

7. Bir ay raporlu olduğum dönemde bıraktığım,ama raporum bitip işbaşı yaptığım gün yeniden başladığım,her içtiğimde kokusundan tadından defalarca iğrendiğim zehir.

8. köle yapar, kanser yapar, koah yapar, cildi bozar, teni kokutur, parmakları sarartır, yüzü sarartır, balgam yapar, faranjit yapar..

hala içiyor muyum? evet(ybkz: lanet )

9. her yaktığımda kendimden nefret ettiğim ama yine de bırakamadığım, vicdan azabı çektiren zehir.

10. bağımlısı olunmadan içilemeyen tütün ürünü, kötü bir arkadaş.