sinirlenince ağlamak

1. ağız tadıyla kavga edememe sebebi. tam sinirlenmişim hem de haklıyım hoop başlıyorum ağlamaya zaten nefret ederim birinin yanında ağlamaktan bi de buna sinirleniyorum karşımdaki tartışmayı falan bırakıp tamam öyle olsun ağlama ya diyor hepten deliriyorum.o dakikada samsara bile daha kırılabilir bi döngü. ağladıkça sinirleniyorum sinirlendikçe ağlıyorum.

2.

Vücut tarafından fazla hormonu en kolay atma yolu gözyaşı olduğundan gerçekleşen eylem.

Çok sinirlendiğimde ben de yaşıyorum. Ancak bir saniye önce insan öldürebilecekken ağladıktan bir saniye sonra sakin kafayla düşünme yeteneğini kazanma gibi bir artısı var.

Evrimsel olarak da bu yüzden ortaya çıktığını düşünüyorum. Sanki beyin duygusal davranmak yerine rasyonel düşünceye dönüyor. Bunun için bir yöntem geliştirmiş.

Tek eksisi yanlış bilinmesi. İnsanlar seni ağlattım olarak bakıyorlar. Ciddi ortam bozulursa daha çok sinirlenip daha çok ağlama durumu oluyor.

Oysa karşı taraf ben olsam korkarım.

Bu fonksiyona sahip olmayan insan bu kadar sinirlenebiliyorsa sonu olmadığından kendini öfke kontrol gruplarında bulur.

Sinirle gelen o adrenalin dolu "delilik" anını bilen bilir.

Ağladıktan sonra gelen o netlik ve sakinlik ise tam tersi.

3. Haklı insanların laneti.

Malesef ve malesef ki nefret ettiğim huyum. Ne kadar haklı olursam olayım eğer kendimi karşı tarafa doğru ifade edemiyorsam ve sinir katsayım gittikçe artıyorsa önce sesim titremeye sonra da gözüm dolmaya başlar. Ağlamaya başladıktan sonra da içimdeki ejderhayı çıkarırım, rahatlarım. Resmen zihnim açılır ve içimde ne var ne yoksa dökerim. Sonra da gider iyice ağlarım. (gizlinot: swh)

Bir yerde psikolojik olarak çok güçlü insanların sinirlerini koruma içgüdüsü olduğunu okumuştum ama karşıdan pek öyle durmadığına eminim. (gizlinot: swh)

4. Ayy en nefret ettiğim huylarımdan birisi! Sinirlendiğim an sanki gözümün yanında bir vana var onu açıyorum ve durmaksızın saatlerce hıçkırarak ağlayabiliyorum, taa ki sinirim yatışıncaya kadar. İşin kötüsü karşıdaki insan bunu "haksızlığını bastırmak için ağlıyorsun" olarak algılayabiliyor. Kötü bir özellik bence.

5. Ağlamaktan ve güçsüz görünmekten nefret ediyorum.Sevmiyorum yani insanların önünde ağlamayı.Genellikle yalnız başıma üzüldüğüm için ağlarım, insanların yanında insanlara sinirlendiğim için ağlarım.Ve o kadar saçma yerlerde çıkar ki bu o ana kadar çok şey biriktirdiğim için.Sonra şu an sinirimden ağlıyorum diye açıklama yapmak zorunda hissederim kendimi.Evet bi psikopatı dinlediniz teşekkürler:)

Not: Ailem bile bunu kendimi acındırmak yada kendilerini suçlu hissetsinler diye yaptığımı düşünüyo.Gerçekten o an gözyaşlarıma hakim olamıyorum halbuki.

6. bugüne kadar sadece aile içi bi durumda başıma geldi. her tartışma da salya sümük ağlıyorum ve tartıştığım kişi direkt bana haksızlığını bastırmaya çalışıyosun diyo. dünyanın en kötü huylarından biri bence, haklı olduğum halde savunmasızmış gibi görünüyorum

7. (yazar: loveglitter ) 'a bir artı.

Sinirlenince delirmiş gibi ağlıyorum ve tiksiniyorum bu huyumdan. İnsanlar bir şeyler kırar dökerler yada sevdiği bir işi yapıp sakinleşirler ama ben sadece ağlayabiliyorum. Zoruma gidiyor sonra en az 2 saat baş ağrısı çekiyorum. O yüzden çok daha gamsız olmaya çalışıyorum resmen bir eziyet.

8. her şeyde ağladığım gibi tabiki sinirlenince de ağlıyorum malesef.

9. En sevmediğim huylarımdan birisi. Tam bir şeyler söyleyeceğim önce gözlerim doluyor sonra boğazıma bir şey oturuyor ve konuşamıyorum. Hatta o an nefes bile alamıyorum. Ve ardından hunharca akan göz yaşlarını tutmak da mümkün değil. Ki birinin beni ağlarken görmesini hiç sevmem, karşımdaki görmesin diye o an ordan uzaklaşıyorum. Ve sonra haksızmışım da haklı olmak için ağlıyormuşum gibi oluyor. He bu arada sinirlenince tutan migrenim de ayrı bir olay, 3 gün geçmiyor resmen.

10. özellikle sinirliyken ve karşımdaki beni konuşturmazken o söyleyeceklerim içimde birikiyor saniyeler içinde ve en sonunda ağlamaya başlıyorum. kötü özelliktir, ama yalnızken ağlamak da iyi gelir (bkz. fiziksel zarar olmadan öfkeyi göstermek)