1.
Hayatımın kitabı. Okuyun okuyun lütfen.
Bu kitap varken; aşkı, insanı, yalnızlığı neredeyse tüm duyguları bu kadar güzel anlatırken kürk mantolu madonna niye böylesine abartıldı anlamıyorum.
Bana kürk mantolu madonnayla gelen arkadaşlarıma hep yalnızız oku bir de diyorum.(kesinlikle kürk mantolu madonnayı kötülemiyorum zira onu da çok severim ama yalnızızı ayrı bi severim.)
Aklım biraz daha yerindeyken kitaptan alıntılarla bezemek istiyorum bu başlığı.
Ukte sahibi (yazar: sutlukahve) 'e teşekkürü borç bilirim. Böylesine sevdiğim kitabın ilk girdisi benden olduğu için ve bu kitabı bana tekrar hatırlattığı için.
2.
peyami safa'nın insan psikolojisini anlayışı ve yansıtması o kadar mükemmel ve gerçekçi ki kitabı okurken bu gerçekçilik insanı beyninden vuruyor böyle kitaplara bayılırım. 9.hariciye koğuşu beni her zaman hüzünlendirmiştir bu kitapta melankolinin besim karakteri üzerinden kırılması, olaylara bakış açısı,dönemin kadınlarının düşüncelerinin batılılaşması ama içlerindeki doğululuğu henüz kıramıyor oluşları, paris'e gitmenin nasıl kutsallaştırılması bunun getirdiği ahlaki bozukluğu batılılık sanmaları çok çok çok iyiydi.
sanki olaylar yanınızda gerçekleşiyormuş gibi sizi içine alan tasvirler, tumblr'a,twitter'a yazmamak için kendiniz zor tuttuğunuz cümleler.
peyami safa'nın her kitabını okuduğumda bi kez daha yazar olmanın ne demek olduğunu anlıyorum, her kalemi,daktilosu,bilgisayarı olan yazar demek değil işte.
suslunaz
narcisse