1. Bir ümit yaşar oğuzcan şiiridir.
En sevdiğimdir. Telefonumda notlarımda vardır. Kullandığım tüm defterlere en az bir kere yazarım.
Bir de buraya yazayım.
Karanlığın çağrısı
ben böyle olsun istememiştim
ya sana çok yakın ya senden çok uzak olmalıydım
aramızda aşılmaz engeller olsun istiyordum
büyük dağlar, denizler olsun istiyordum
sana gelmeye gücüm yetmemeliydi
çaresizliğimin bütün hıncını mesafelere yüklemeliydim
dağda yanan bir çoban ateşi gibi
gökte bir yıldız gibi seni görmeli, seni yaşamalı
ve senden çok uzaklarda olmalıydım
biliyorum güzelliğin yeraltı nehirlerine benzer
biliyorum bir sır gibi güzelsin
hani şarkılar vardır sevip söyleyemediğimiz
şiirler vardır unuttuğumuz
aşina çehreler vardır hani zaman zaman hatırlayamadığımız
işte sen o kadar güzelsin
ve ben o kadar karanlıklar içindeyim ki
şunlar ellerindir diyorum tutamıyorum
şunlar gözlerindir diyorum bakamıyorum
düşün kahrımdan ölmeliyim artık, ölemiyorum
inanmak var olmaktır bilirsin
inandığımız şeyler için yaşayalım
nica sabahlar, nice aydınlıklar
gelecek nice günler için yaşayalım
sen sarı gülleri seversin , sarı karanfilleri seversin
sarı kasımpatlarını seversin, sarı bir dünyayı seversin
ben sende olan bütün renkleri seviyorum işte tek farkımız bu
yoksa hiçbir şey önemli değil dünyada senden başka
ne zulümler, ne kavgalar ne günler
ne geceler hiçbiri önemli değil sen yaşadıkça
ve yaşamak hiçbir zaman bu kadar güzel olmayacak sen yaşadıkça
bir kalbim var, et, kan, sinir, iki gözüm var seni görür
ayaklarım sana gelir, ellerim seni arar
bir dünya ki, kocaman bir evren sonsuz
sen olmasan ne yarar
şimdi söyle bana bütün çirkinliğimi, yalanlarımı
kötülüklerimi yüzüme vur utandır beni yaşadığıma
çaresizliği suratıma bir tokat gibi indir, yanağımda beş parmağının izi kalmalı
sonra geç karşıma olanları unutalım
iki eski dost gibi her şeye yeniden başlayalım
yeniden başlayalım geçmiş gelecek bütün yılları
bütün kaderleri ve sevinçleri paylaşalım
sana sevinç düşsün bana keder
benim ellerimde kanlı diken yaraları, senin ellerinde kanlı güller
bir yere yaklaşıyoruz, kulağıma sesler geliyor
bir gemi demir alıyor olmalı belki bir adam ölüyor
ne biliyorsun belki de bir sona yaklaşıyoruz
yum gözlerini her şeyi zamana bırak
yüm gözlerini nasılsa akşam olacak
korkma yaklaş karanlığa orada ben varım
çaresizliğimize zavallılığımıza gel beraber ağlayalım.
(imla veya dize bölme hataları olabilir, kitaptan tekrar kontrol edeceğim. düzenlerim)
nolduki