koşmak

1. yapamadığım olay. babam hep koşmamla dalga geçiyor. dik mi durmuyormuşum kalçamı mı çıkarıyormuşum beceremiyorum. bana nasıl koşulur kursu vermek isteyen var mı :'))

2. tempolu yürüyüşün yetmediği an koşmanın zamanıdır ciddi anlamda kasları çalıştıran eylem. müziksiz yapamam mesela o ritim muhakkak olmalı belirli bir tempo için.

iki kişi koşmak daha yararlı pes etme olanağınız azalıyor. başlarda nefes daralır ona göre nefesin stabil kalabileceği hızla devam etmek lazım. belirli bir süre sonra vücut ağırlaşır ve baldırlarınız yanmaya başlar, bırakmayın ona da alışıyor vücut.

herkesin metabolizması farklı çalışır gerçi ama ben en az 2 saat önce yemek yemeye çalışıyorum yoksa iç organlarım iflasın eşiğine geliyor. Koşunun öncesinde ve sonrasında ısınma ve soğuma hareketleri çok önemli.

ciddi anlamda seratonin kaynağı, mümkünse doğada yapılmalı.

3. Yaklaşık bir ay önce başladım. Zor bir dönemdeydim ve koşmasaydım delirirdim muhtemelen. Daha önce tempolu yürüyüş yapıyordum ama hic koşmamıştım. Öncesinde biraz araştırma yaptım nefesle alip vermekle ilgili cunku pek fikrim yoktu .Nefesi ayarlamak ilk baslarda baya zor olsada özellikle burundan nefes alıp ağızdan vermeyi koşmaya oturtmak. Ama zamanla koşu temponuza göre oturuyor en azından bende oyle oldu. Örneğin üç adımda nefes alıp uç adımda vermek gibi tabi bu adımlar temponuza gore değişir. Simdi yaklaşık 20-25 dk aralıksız koşabiliyorum bu sureyi biraz daha arttırmak istiyorum. İnanılmaz rahatlatiyor hem fiziksel hem ruhsal. Kısacası run forrest run.

4. Koşmayı sevenlere Haruki Murakami' nin "koşmasaydım yazamazdım" kitabını öneriyorum. Hem akıcı ve hayranlık uyandırıcı, hem de okurken dağ bayır koşma hissiyle doluyor insan.

5. Yapılan çalışmalar yarım saat orta seviye koşmanın bazı antidepresanlar ile yakın etki gösterdiğini   ortaya koymuş.

Onun dışında  altı aydır salona gidiyorum  ve öncelikle vücudu ısıtmak için koşuyorum, genelde 20 dakika. Ama dışarda açık havada koşmak bambaşka bir deneyim ve salondaki koşu bunun yerini tutmuyor.

6. Yaklaşık 1,5 sene önce evimin karşısında olan markete gidip gelirken tıkanabilen bir insandım. Hem bolcana sigara içiyordum hem de kilom çok fazla vardı. Spor, sağlıklı beslenme, sigara bırakma vs derken bayağı bir yol aldım. Koşmak benim hep özendiğim bir şey oldu. Yaşadığım şehirde sahil yolu boyunca insanlar sabah akşam koşarlar. Öyle gıpta ederdim ki ama denemeye hep korktum. Bir gün dedim ya olacak ya olacak. Kimse anasının karnında öğrenmedi sonuçta. Çıktım dışarı, başladım yürümeye. Koşmaya başlayacağım ama bir türlü utancımı yenip başlayamadım. Sonra kapadım gözlerimi, utana sıkıla başladım. Hızlı bir şekilde başlamadım kesilmemek için. 5 dakika geçti yapamayacağımı düşündüm. Sonra bedenim tükendi sandım ama durmadım. Burnumdan nefes alıp ağzımdan vermeye odakladım kendimi sadece. Bir süre sonra vücudum alıştı. Hani derler ya hep vazgeçeceğiniz an aslında tam olarak kazanacağınız an diye.. İşte tam olarak bunu yaşadım. 47 dakika durmadan koştum. Bitirince yeri hissetmiyordum o ayrı :)

Korkmayın, hele ki yapamıyorum asla demeyin. Yaparsınız. Koşu şu hızda olacak şu şekilde olacak diye bir kural yok olamaz. Hepimizin vücudu ayrı. Tükendim dediğiniz anda kendinizi sakinleştirin ve tükenmişlik dediğiniz şeyin alışmaya başlangıcınız olarak kabul edin. (Tabi eklem acısı, kemik ağrılarını göz ardı etmeyin)

Kolay gelsin :))

7. koşmak, endocannabinoid denilen vucudun kendi ürettiği cannabisi yani esrarı dediğimiz hafif mutluluk sarhoşluğu yaşamamızı sağlayan maddenin artmasını sağlayıp hem fiziksel hem de psikolojik olarak daha iyi hissetmemizi sağlamaktadır. Koşudan sonra hafiflemiş, mutlu ve öforik hissetmemimizin sebebidir.

8. kunduzname super ozetlemis. Bitis cizgisindeki nirvanadan dolayi tutkuyla bagli oldugum yasam bicimi. Estes'inde dedigi gibi icinizdeki vahsi kadini ortaya cikarmak icin kosun.(bkz: Kurtlarla kosan kadinlar)Burda beyonce'un sarkisini devreye sokmak istiyorum.

Who run the world?

Girls...

9. yıllar önce Mehmet Öz'ü dinlemiştim; koşmanın kalp kaslarını yoran bir aktivite olduğunu mümkünse postacı yürüşü şeklinde tempolu yürüyüşün tercih edilmesi gerektiğini söylemişti.

kalbi yormamak adına ben de hep tempolu yürürüm.

10. Yıllardır özendiğim, dün de başladığım heyecanlandıran aktivite.

Zaten aktif olarak haftada 5 gün fitness yapıyorum. Haftasonu dinleniyordum ama içim rahat değildi nedense. Spor bende bağımlılık yapı resmen. Evimin yakınında yürüyüş/koşu yapılacak yer de yok sanıyordum. Meğer bir futbol sahası varmış ve sabah 6-9 arası halka açıkmış.

Dün sabah ilk kez gittim. Tempolu yürüyüşle başlayıp, 30 saniye koş 30 saniye yürü şeklinde setler yaptım ara ara. Nefesim kesildi çok, kalbim hızlandı korktum hatta bi ara. Spor yapmaya alışkınım güya ama koşmak başka bi levelmış gerçekten.

Bugün biraz daha zorladım kendimi. 3-4 tur sahanın gölgedeki yarısını koştum, güneşli yarısını yürüdüm. Kalbim de bacaklarım da daha iyiydi bugün.

Sanırım hayatıma yeni bir güzellik kattım, çok keyifli ve heyecanlıyım. hafta içi 2 gün daha ekleyip, sabah erken koşup fitnessa sonra gitmeyi planlıyorum. Koştuğum günlerde de kardiyo yapmıycam salonda. Bakalım neler değişecek hayatımda ve bedenimde. Burayı da güncellerim.

Of çok heyecanlıyım ^^