1. 1969 yapımı melodram tarzında bir türk filmi. hülya koçyiğit ve ediz hun'un başrollerini paylaştığı film, güzide sabri'nin 1942'de yayınlanan ''Ölmüş Bir Kadının Evrak-ı Metrukesi'' isimli kitabından uyarlanmış. kitap, ilk olarak 1956 yılında metin erksan ve semih evin tarafından beyaz perdeye uyarlanmış. sezer sezin ve kenan artun başrolleri paylaşmış. hassas bir kalbe sahip olan fikret, doktoru nejat'a aşık olur ve olaylar gelişir.
---spoiler---
hülya koçyiğit, son hıçkırık'taki gibi hem anneyi, hem de kızı nedret'in büyümüş halini canlandırıyor. filmde beni aşk hikayesinden çok fikret'in kızıyla olan ilişkisi etkiledi.
''fikret: sen hiç yalnız kaldın mı?
nejat: çevresinde birçok insan varken yalnız olmak en kötüsü. seni tanıyana kadar ben böylesine bir yalnızlığın ortasındaydım.''
fikret'in filmin ilk dakikalarında bin kez ''hiç bitmesin bu mutluluğumuz, sensiz yaşayamam'' demesinden anlayacağınız üzere bu mutluluk bitiyor. tahmin edilebilir bir şekilde nejat'ın evli ve çocuklu bir adam olduğu ortaya çıkıyor. nejat ne istediğini bilmeyen bir erkek profili, karısı ısrarla kötü gösterilmeye çalışılsa da evli olduğunu gizleyip fikret'le birlikte olan ve fikret'i sürekli rahatsız eden de kendisi. senaryo biraz zorlama bir şekilde ilerliyor. fikret, babası ve üvey annesi tarafından zorla evlendiriliyor.
''onun hislerini çok iyi anlıyordum. kocam beni ömrünün kışında bir bahar zevki tatmak için almıştı ama soğuk bir bahardı bu... güneşi ısıtmayan, çiçekleri açmayan bu baharın gülleri yoktu, bülbülleri yoktu, renkleri ve ışıkları yoktu.''
evlendiği yaşlı adamın yiğeni, nejat'ın eşi çıkıyor. ikili birbirinden kaçarken yine birbirini buluyor. bir şekilde aşk geçmişleri açığa çıkıyor ve bir cümbüş de orada kopuyor. filmin sonunda fikret, marion cotillard'dan daha başarılı bir şekilde ruhunu teslim ediyor.
---spoiler---
benwyatt23