1. (gbkz: ayşe osmanoğlu) tarafından önce 1960 yılında tefrika edilen ardından 1984 yılında basılan dönemin ittihatçılarının ve paşalarının abdülhamid hakkındaki iddialarına cevap vermek için yazılmış bir hatırat.
anı türünde kitap okumayı sevenlerin bu kitabı da seveceğini düşünüyorum .dili sade ve akıcı bir kitap.
ben otorite konumunda olan insanların aile yaşamlarını hep merak ederim o yüzden bu kitap da benim çok ilgimi çekti. yazılanların bir kısmının abartı olduğunu düşünüyorum zira ayşe osmanoğlu neredeyse babasını ittihatçı yapacak işte özellikle meşrutiyet konusunda babasının meşrutiyeti çok istediğini ama milletin henüz hazır olmaması sebebiyle meclisi kapattığını falan söylüyor bunlar babasını korumak isteyen bir kadının sözleri bence daha çok. siyasi olarak gerçekliğe çok yakın olmadığını düşünüyorum kitabın.
ama saraya güzel bir bakış alaturka ve alafranga adetler arasında sıkışmış bir harem görüyoruz.piyano çalan, özel dersler alan avrupayı takip eden sultan, çocuklarının da en iyi şekilde yetişmesini istiyor.
bir de kitapta cumhuriyet sen çok yaşa ifadeleri var dönemin koşulları gereği bu ifade yazılmak zorundaydı sanırım zira cumhuriyet hanedanın canını okudu.
bir diğer yazılmasa olmaz da abdülhamid'in pencereden mustafa kemal'i görerek onun yakışıklı bir subay olduğunu belirtmesi ve beğendiğini söylemesi elbette o dönem sıradan bir subay olan selanikli sarışın bir subayın akılda kalması mümkün değil.
yine de tarihle bilhassa sarayla ilgili değilseniz mutlaka okumanız gereken bir kitap değil ancak merak edenler ve okuyacak okunması kolay bir kitap arayanların rahatlıkla okuyabileceğini söyleyebilirim.
narcisse