kilo yüzünden dalga geçilmek

1. Kilo alamadığımdan dolayı kemik espirilerine maruz kalıyorum. Arkadaşlar umursamayın gerçekten. bunu herkes söylüyor söylemesi kolay diyeceksiniz falan ama sağlıklıysanız kilonuzla, gerisi önemli değil. Sağlıklı değilseniz şayet kilo almaya/vermeye başlayın. Ben sağlıklıyım kilomla bu yüzden kimsenin lafı zerre kadar etki yapmıyor

2. Stresten 8 kiloya yakın verdim. Orta yaş ve üzeri kadınların, benim duyacağım mesafeden kınamaları, of o kadar ince bacak da ne biliym demelerinden bıktım. 

Sanki keyfimden kilo verdim, sanki almaya çalışmıyorum. Ki almak istemesem de onlara ne gerçekten anlamıyorum. Bilmeden etmeden laf etmek kolay.

3. çocukluğum ve ergenliğimde çok yaşadığım şey. bu nedenle şu an iyi bir fiziğe ama bir sürü de takıntıya sahibim. maalesef düzeltemediğim bir yargı vay beynimde: zayıfsan güzelsin.

başkalarına asla böyle birşey demiyorum yanlış anlaşılmasın ,ama zamanında çok üzüldüm ki ben uzun bir insanım, iri bir kızdım hep, şu an boyumla kilom çok orantılı ve iri de değilmişim baktığımda ama işte çocuklar acımasız olur.1 kg alsam aç kalıp vermeye çalışırım hala,sağlıksız diyet yapmam ama kilo almaktan korkarım ve elden geldiğince spora sarılırım.İnsan çocukken bile insan! ben çocukken de kimseye şişko demedim şu anda da demem,kimsenin buna hakkı yok karşınızdaki kişinin hangi konuda ne kadar hassas olabileceğini bilemezsiniz.

4. ilkokul ve ortaokulda hiç yaşamadım ama lisede kilolu olduğum için dalga geçerlerdi hep. hayvan gibisin, öküz gibisin, ayı gibisin tarzı hakaretlere maruz kaldım defalarca. üzülüyordum ama hiçbir zaman umursadığımı göstermedim kimseye.

hala kiloluyum. hem de bayağı kiloluyum. sağlık sorunlarım yüzünden düzgün kilo veremiyorum ama kendimi bu şekilde sevdiğim için bedenimi sorun etmiyorum. kendimi böyle seviyorum çünkü ben buyum. kilo vermek ister miydim? sağlığım için evet. ama görünüş olarak kendimle barışık biriyim. bedenimi seviyorum. 22 yaşındayım ve şimdi bana gelip aynı hakaretleri etseler gram umurumda olmaz.

5. yaşıtlarımdan tutun da 50'sine gelmiş kocaman kadınlara kadar her kesimden insanın yaptığı şey.

kendimi bildim bileli zayıfım şu anda da 44 kiloyum. sağlıksız değilim çünkü ortalama kilomun üstüne biraz çıkınca rahatsız olmaya, bel ağrısı çekmeye başlıyorum ama insanlara bunu anlatmak ne mümkün.

"leylek gibisin"ler mi dersiniz "sana evde yemek vermiyorlar mı"lar mı dersiniz... arkadaşlarımla ve ilişkimde çok büyük sorunlar yaşayıp aynı anda üniversiteye hazırlandığım sene 39 kiloya düşmüştüm sanki başımda yeterince dert yokmuş gibi eski bi komşumuz şey demişti "ayy ne kadar garip olmuşsun acıyorum sana çok zayıfsın". aynı sene okuldaki bir öğretmenimden de "çok çirkinleştin bu sene ne oldu sana biraz yemek ye" lafını duydum.

o zamanlar takıyordum artık direkt lafı yapıştırıyorum hiç çekinmeden. kimsenin kilosu kimseyi ilgilendirmez yahu. kiloluya kilolusun demek de zayıfa zayıfsın demek de kimsenin haddine değil.

6. Üniversiteye başladığım sene oldukça kiloluydum boyum 1.70 o dönemki kilomda 80 falandı fakat çok dert etmiyordum. Birgün kız grubuyla kantinde otururken fiziği bir hayli güzel fakat suratı işkembeden hallice olan bir arkadaşım kilo ile ilgili sohbet ederken “sen obezsin kızım seni kim naapsın” diye bir cümle kurdu. O an beynimden vurulmuşa döndüm ve günlerce ağladım. O cümle bana büyük takıntılar olarak döndü uzunca bir süre ben obezim diye alışverişe gitmedim, kendimi çirkin olduğuma inandırarak kimsenin yanına yakıştıramadım ve sosyal hayatımı tamamen bitirip kendimi eve kapadım. Yaklaşık bir sene sonra isteyerek ve azimle kilo vermeye başladım, kilo verme dönemimde bana o cümleyi kurarak beni depresyona sürükleyen miss işkembe suratla aynı sınıftayız ve sürekli “kanka boşver ya sen tombik daha güzelsin”diyerek diyetime saygısızlık yapıyor. Okul tatile girdi bomba gibi bir yaz geçirdim eylülde okula döndüğümde 51 kiloydum. Yıl 2020: miss işkembe surat kendi kalitesinde bir adamla izdivaç yaparak üç çocuk doğurdu. Şu anda tahminime göre 90lı kilolara yakın bir kiloda. Ah kuzucummm kıyamam ben sana obez mi oldun seeeennnn

7. Benim de safinaz lakabıyla içinde bulunduğum durum. İnsanlar kendi düşünce ve yargılarını herkesce önemli, dikkate değer falan sanıyorlar. O yüzden de kendisini ilgilendirmeyen her konuda fikir belirtiyorlar. Kilolu ya da zayıf kimsenin bedeni bizi ilgilendirmez. Rahatsız olan zaten zayıflar ya da kilo almaya çalışır. Dalga geçenin kilodan çok daha ciddi problemleri vardır. O insanları takmayın.

8. İlkokuldan beri maruz kaldığım şey.

İlkokulda olanları özellikle unutamıyorum çünkü sınıfta her an biri kilomla ilgili bir şey söyleyecek diye resmen korkuyordum.

Sadece arkadaşlarım değil annem tarafından da yapılıyordu.

Lisede yapan öğretmenim de oldu mesela, hoşlandığım çocuktan da duydum,en yakın arkadaşımdan da.

Hiçbiri ilkokuldaki etkiyi yaratmadi ama hem kırıcı hem de sinir bozucuydu.

20 kilo verdim,15 kilo aldim sonra 11 kilo verdim ama şuan 3-5 kilo alıp veriyorum sürekli.Sebebi de yıllardır kilolu olmanın,bu yüzden eleştirilmenin etkisi ile asla zayıf,güzel vücutlu biri olmayacağıma inandığım için motivasyonumun kalmamış olması.

Spor ve düzgün beslenme ile her şey hallolur aslında ama işte psikolojik olarak bunu kabullenemedigim için aylardır ya yerimde sayıyorum ya da kilo alıyorum.

Sonuç olarak insanların ağzından çıkan saniyelik bir kelime birinin tüm hayatını etkileyebiliyor.Bu kadar düşünmeden konuşmasak keşke.

40 kusur yaşındaki öğretmen de kendinde dalga geçme hakkını görüyor 7 yaşındaki çocuk da.ikisi de eğitimsizlik bence.biri aile içinde egitilememiş,diğeri ise aileden görmediyse de sonradan kendini eğitmeyi dahi düşünmemiş.

9. Aha benim başlık. Şimdi olayı dramatize etmek istemiyorum ama gece yatağıma yattığımda beni ağlatmasa bile özgüvenimi ve motivasyonumu yerle yeksan etmiş ve beni üzmüştür. Bir kere ben kiloluyum diye hala içten içe hiçbir erkeğin beni çekici bulmadığına inanıyorum. Sanırım onlarda beni çekici bulmuyor zaten çünkü çevremde benimle ilgilenen hiç görmedim ben. Olaylar daha ben ilkokula bile başlamamışken kendi ailemin içinde başladı mesela yengem yazın tatile gittiğimde deniz taştı mı sen girince? dedi .ben minicik bir çocuktum anlamadım bile. Sözde iyi niyetli annemin arkadaşları , yengelerim olacak o paçozlar sen bunları küçülünce bana ver dedi bunu dedikleri yaş 11 falan ve bu kadınlar 30 35 yaşlarında o sıralar. Zaten okul hayatımda hep dalga geçildim özellikle erkekler tarafından hem ilkokulda hem lisede. O günleri hatırlamak bile beni bir miktar üzüyor şu an. Kilo vermeye çalıştım verdiğimde oldu ama hepsini geri aldım. Ben kilo verirken bile beni rahat bırakmadılar sen sürekli yiyorsun bu nasıl kilo vermek dediler, hiç anlaşılmıyor kilo verdiğin dediler( ki anlaşılmaması mümkün değildi 6-7 kilo vermiştim). Üniversitede ise yine koca koca kadınlardı laf söyleyen hastadan anamnez alırken hamile misin? Dedi manyak kadının biri ben içeriye öğrenciyim diyerek girmişken. Böyle pek çok olay var benim yaşadığım bir şekilde alışıyorsunuz, eskisi kadar acıtmıyor. Ama yine de şunu söylemek isterim ben Allah'a şükür sağlıklıyım kilomun sebebi alışkanlıklarım ama herkes böyle olmak zorunda değil karşınızda ki kişi hasta olabilir ve kimse sizin vasat fikirlerinizi dinlemek zorunda değil. Kişi çok zayıf olabilir çok kilolu olabilir bu size yorum yapma hakkını vermez. O yüzden o koca dilinizi tutun insanların aslında neler yaşadığını bilmeden yorum yapmayın!!!!

10. Kendimi bildim bileli zayıf bir çocuktum ben. Ergenliğe girdikten sonra biraz topladım ve ideal kiloma geldim ama özellikle lisede ders çalışıp abur cubur yemekten inanılmaz kilo almıştım. İşin kötüsü de şu ki üst beden hala zayıf, bir kilo dahi alsam popoya basene gidiyor. 

12.sınıfta ders çalışıyorum diye hem hareketsiz kalıp hem de dershane falan muhabbetine sabah akşam burger king yiyince benim kilolar aldı yürüdü. İşin kötüsü ya farkında değilim ya sallamıyorum.

Bir gün sırtımı stresten sivilce basmış annemi çağırdım baksın diye, içeri girdi arkama geçti ve direkt belimdeki simitleri tutup “biraz daha yersen buralardan tomurcuklanacaksın” dedi. Normalde hiç sallamazdım ama garip bir şekilde rahatsız etti bu beni. Tamam çık anne bakma sırtıma falan dedim. Üzüldü o da biraz.

Dershaneye sürekli eşofman, tayt gittiğimden kot bedenimden haberim de yok tabi. Bir yere gidecek oluyoruz, evde kotlarımı deniyorum (24 beden) bacağımın altından bile geçmiyorlar. Neyse diyorum yeni bir tane alalım. Mavi’ye gidiyoruz, adam bana bakıp 27, 28 öneriyor, kabine gidiyorum, olmuyor, 29 getiriyor, olmuyor en son 32 getirecekken kabinden çıkıp denemeyeceğim gidelim diyorum. 2 sene sonra ilk kez orda anlıyorum durumun nerelere geldiğini. 

Kuzenimle aynı elbiseyi beğeniyoruz, S bedenini giyiyor, çok güzel oldu sana ben de L deneyeyim diyorum, “boşuna deneme bende durduğu gibi durmaz o bedende” diyor. Tüm hevesim kaçıyor.

Lisede hoşlandığım çocukla karşılaşıyorum otobüste, arkadaşıyla aralarında konuşuyorlar “benden hoşlanıyordu ama iyi ki yatırım yapmamışız bu ne bi tane daha olmuş bundan” dediklerini duyuyorum. 

Misafirliğe gidiyoruz, yengem kek börek tabağı hazırlıyor herkese, bana 3-4 tane yaprak sarması koyuyor, unuttu sanıyorum, yenge kek var mı diyorum, “o g*tünle bide kek mi yiyeceksin cidden” diyor. İştah falan kalmıyor.

Neyse üniversiteye geçip sıkı bir diyet yapıp 50 kiloya kadar düştüm. Bana iyi ki yatırım yapmamışım diyen çocuk defalarca yazdı ama sallamadım, yengem yaptığım diyeti sordu “sınava hazırlanırken kilo alan kızı” için, inadına söylemedim. Kuzenimin inadına da girip o elbisenin XS bedenini aldım, çatır çatır giydim gözünün önünde. 

Ama hala her tartıya çıktığımda, her dönemsel 1-2 kilo oynamamda hepsi aklıma gelir, içime garip bir baskı çöker ve normal kilomun da belki altında olmama rağmen o aldığım 1-2 kiloyu vermek için günlerce yediğime dikkat ederim. Oysa 1-2 kiloyu almış halim bile oldukça zayıf hala. Yine de derdim o 1-2 kiloda değil, “kilo almış” olmakta. İnsanda psikoloji bırakmayan çevremiz sağolsun.