süslülerin hayatındaki dönüm noktası

1. Ukte sahibi: (yazar: quidditch)

Harry Potter ve Felsefe Taşını okudum daha çocuktum. Parasız, tek ailesi olan teyzesi ve eniştesi tarafından hor görülen bir çocuğun dünyayı kurtarabilmesi çok etkilemişti beni. Hayallerimin sınırsız olması gerektiğini anladım. Ve birçok hayalimi o dönem imkansız görünsede bu yaşımda gerçekleştirdim. Teşekkürler Rowling:)

2. evlenmek bi dönüm noktası oldu benim için.

baya döndüm arkamı gittim hıh.

3. O dönüm noktası bekleniyor. Umarım güzel dönerim.

4. Daha olmadı bir an önce efsane bir dönüş olursa mutlu olacağım. Ece is come back demek için sabırsızlanıyorum 

5. ergenlik döneminin sonlarında oldu. Hiç bir şekilde ilgimin olmadığı ve on binlerce mezunu olan bir bölümde işsiz kalacağımı bile bile okurken birine aşık oldum başka şehirde yaşayan. Dedim ki ben zaten sevmediğim bir bölümü okuyorum tekrar sınava gireyim onun yaşadığı yerde okuyayım. Neyse üniversitede 3. Sınıfa geçiyorum ama ailemle paylaştım dedim ben burda okumayacağım şu şehirde okuyacağım, tamam dediler sen bilirsin, senin hayatın. sınava girdim, beklediğimden daha yüksek bir puan geldi ama bu çocuk beni terketti :d ablam dedi ki madem sınava girdin güzel de bir puan aldın ilgin olan bir bölüm oku. Ve evet ilgim olan gerçekten severek mesleğimi icra edebileceğim bir bölüm okudum ve öğretmen oldum. Zamanında inanılmaz üzülmüştüm ama allah kendisinden razı olsun sayesinde hem ilgim olan bir bölüm okudum hem de bu meslekte iş sahibiyim :) 

6. Boşandığım gün. Kendim için yaptığım en iyi şey olabilir hayatım boyunca. Ama yanlış yaptığım şeyler daha doğrusu yok saydığım şeyler vardı. Öfkemi, kırgınlığımı, hayal kırıklıklarımı hep yok sayıp kendi kendime ben güçlüyüm kurtuldum çok iyiyim diye kendimi kandırmak beni bir hayli yormuş. Bir gün bir patladım ama nasıl patlama. Etrafımda kim varsa kırdım döktüm, kendimi yedim bitirdim. Sonra dedim ki ben iyi değilim anksiyete bozukluğu bu düpedüz. Psikolojik destek almaya başladım ve hayatımda kendim için aldığım en doğru ikinci karar oldu.

Yani insanın arada kendini yoklaması gerek. Ben iyi miyim? Burada mutlu muyum? Bu evlilik benim için doğru karar mıydı? Ya da çevremdeki insanlarla olayım ne? Kendim için kimleri hayatıma dahil etmeli, kimleri zamanı geldiğinde def etmeliyim? Geleceğim için neler yapabilirim? Gibi gibi sorular çoğaltılabilir. Doğru soruyu doğru zamanda kendinize sorar ve samimiyetle cevaplarsanız hayat daha kolay ve yaşaması keyifli hale geliyor.

7. sanırım bu dönüm noktam yüksek lisansa başladığımda olacak. beklemedeyim.

8. üniversiteden mezun olup kendi hayatıma başladığım dönemdir.

9. kardeşimin hiçbir sağlık problemi yokken böbrekleri yüzünden yoğun bakıma alınması hepimizde bir şok etkisi yaratmıştı.Daha bu olayın etkisinden çıkamamışken şehrimizdeki hastane yetersiz kaldığı için doktoru başka bir ile ambulansla sevk etmeye karar vermişti. En beklemediğim kişiyi kaybetmeye hiç bu kadar yakın olmamıştım. Durumu çok kritikti ve doktorları neden böbreklerinin iflas etmek üzere olduğunu bir türlü açıklayamıyorlardı. enfeksiyon yüzünden biyopsi de yapamıyorlardı. O an işte paranın bile bir kapıyı açamadığını gördüm. Sen istersen en seçkin hastanelere git, karşısına alanının en başarılı nefroloji doktorlarını getir vücudu cevap vermediği sürece hiçbir şey yapamazlardı. elimiz kolumuz bağlı diyalizle değerlerinin toparlanmasını ve enfeksiyonun geçmesini bekliyorduk. sebebini bulamadıkları ve beklemek zorunda oldukları için de kardeşimin durumu patlamak üzere olan bomba gibiydi. Ayrıca gittiğimiz hastanede kardeşimden sonra en genç hastanın +35 yaşında olduğunu görmek mental olarak bitirmişti bizi. Daha kötüsü olamaz dediğiniz an ölüm döşeğindeki yaşlıların kendi durumunu unutup kardeşinize acıyan gözlerle bakması,senin burada ne işin var yavrum benim, benzeri laflarını duymak dibin daha da dibi olduğunu görmenize sebep oluyordu. İnanın o noktada Kendinizi ayağa kaldıracak gücünüz kalmıyor ama toparlanmak zorunda oluyorsunuz. Üzüldüğünüzü hissetmeye,yaşamaya bile vaktiniz olmuyor çünkü karşınızda sana muhtaç yürüyemeyen bir hasta var. işte bu yaşadıklarımız ailecek çok kötü bir dönemden geçtiğimiz bir sıra hepimizin gözünü açtı. Tekrar birbirimize bağlandık, kimsenin burada bir gününün bile garantisi yokmuş. Buna benzer bir şey yaşanmasaydı asla bu günleri göremezdik. Ailemiz eskisi gibi olmazdı.

10. Universite son sınıftayken konustugum bir cocuk vardı.o Ankara'daydı ben yasadıgım ilde.o da buralıydı ama komsu liselerden cıktık vs cok kaptırdım kendimi.ne kaptırmak ama deli aşık olmustum.sonra bizim iş sona erdi ve ben onun sayesinde Ankara fikrini kafama soktum ve oraya tasındım vs.Hayatımdaki dönüm noktası aslında budur.Tabi sadece o değil eğitim nedeniyle de Ankara'ya gittim ama belki İstanbul diye tutturup daha farklı çabalara arayıslara girecektim.Ankara'da geçirdiğim yıllar hayatıma yön verdi.iş hayatımın ilk yılları burada geçti çok insan tanıdım tabi hepsi tatlı anılar değil,kadın erkek ilişkileri anlamında çok yaralar aldım tabi bunun Ankara ile ilgisi yok:D hayatın sizi suruklediği yere de gidin bazen,su akıp yolunu bulur.